علیرضا حیدری: اجازه ندهیم کشتی فرزندانش را بخورد

گروه ورزش-علیرضا حیدری مرد شش مداله کشتی آزاد ایران خداحافظی نابهنگامی‌از دنیای کشتی داشت تا همگان را شوکه کند. حیدری که تمام فکر وذکرش حضور در المپیک پکن بود، برخی رفتارها و مهیا نبودن شرایط برای حضور خود را دلیل خداحافظی غیرمنتظره دانست و از برخی‌ها هم گله‌مند بود که البته نامی‌نبرد.

حیدری به برخورد با خود پس از آن رقابت‌ها اشاره کرد و افزود: چند نفری، که در مسابقات نبودند، یکی یکی به اردو وارد کردند، اما من را دعوت نکردند. جو طوری بود که انگار می‌خواستم خود را تحمیل کنم. نمی‌خواستم تفکرات نسبت به من این گونه باشد. به من میدان نمی‌دادند. به جام مدوید هم مرا اعزام نکردند و نمی‌دانم چه کسی آن وسط رل بازی می‌کرد.

وی تصریح کرد: من سرمربی تیم این مملکت بودم و شش مدال جهانی دارم. حداقل به اندازه نفر اول حق داشتم، اما به من گفتند باید نامه درخواست بدهی تا به اردو راهت دهیم. با این که احساس کردم خرد شده‌ام، این کار را کردم چون می‌خواستم کشتی بگیرم، اما ماجراهایی پشت سر هم اتفاق افتاد که فکر کردم بروم بهتر است. قهرمان سال ۹۸ جهان ادامه داد: نمی‌خواهم روبه‌روی کسی بایستم و فردی را مقصر قلمداد کنم. اسم هیچ کس را هم نمی‌برم. من هر چه از لحاظ اجتماعی یا اقتصادی دارم از کشتی است.

منتی هم بر سر کشتی یا هیچ فردی نمی‌گذارم، اما تحمل این شرایط را نداشتم. با قهرمانان ما نباید به این صورت برخورد کنند شاید اگر تختی هم زنده بود امروز برخورد خوبی با او نمی‌کردیم. این حرکت حداقل درسی شد برای خود من تا اگر کسی برایم زحمت کشید، جوابش را با نگاه مثبت بدهم. حیدری‌ها، خادم‌ها، دبیرها و جدیدی‌ها هم رفته‌اند. بستر باید طوری باشد که کشتی فرزندانش را پیش خود نگه دارد.

حیدری در پایان گفت: کشتی در یک جایی به من احتیاج داشت و من چون احساس دین کردم آمدم، اما وقتی دیدم فضا مهیا نیست، گفتم خداحافظ. آمده بودم تا با تمام وجود کشتی بگیرم؛ اما بهتر است راه را برای جوانان باز کنم. الان هم کشتی گرفتن را دوست دارم و با این تفکر کنار ایستاده‌ام. خودم خواستم و کنار کشیدم. دیگر کشتی هم نمی‌خواهم بگیرم. سعی می‌کنم به ابراهیمی‌ و بقیه نیز برای المپیک کمک کنم.