خاطره عبدالله موحد از روزی که کشتی گرفتن را فراموش کرد
عبدالله موحد یکی از افتخارات کشتی ایران، خاطره‌ای را تعریف می‌کند و می‌گوید: «در سال ۷۱، مادر خانمم یک روز صبح به سفر می‌رفت، به فرودگاه بردمش وقتی برمی‌گشتم یک پلیس مرا نگه داشت و گفت که ورود ممنوع آمدی. گفتم آقا من امتحان رانندگی دادم، علائم رانندگی را بلدم کجا تابلوی ورود ممنوع است؟ گفت: اونی که من بهت می‌گویم درست است، ورود ممنوع آمدی. باید دنده عقب بروی از آن طرف. جمعیت ایستاده بود. نگاه کردم گفتم من از بین این جمعیت کجا دنده عقب بروم؟ گفتم می‌شود خواهش کنم این گواهینامه من، شما مرا جریمه کنید؟ گفت نمی‌شود باید عقب بروی. گفتم خب پس من می‌روم شما شماره مرا بردار. وقتی آمدم بروم، یقه مرا گرفت. ببینید پلیس هیچ جای دنیا این کار را نمی‌کند. بله اگر من پرخاشگر بودم یا توهین کرده بودم باز یک چیزی. من کاملا مودبانه گفتم شماره مرا بردار و جریمه‌ام کن و من هم می‌پردازم. اتفاقا تیمسار رحیمی هم رییس فدراسیون کشتی بود، رییس راهنمایی و رانندگی هم بود. خلاصه برادر خانمم آمد یک دعوایی راه انداخت بدون اینکه به من ارتباط داشته باشد ما را به دعوا کشاندند و بردند دو روز زندان ممنوع‌الملاقات بودم. بعد آقای بهمنش آمد در گوش من گفت دستور آمده باید رضایت بدهی. من از پلیس‌ها شکایت کردم گفتند یا باید رضایت بدهی یا باید به زندان برگردی. من هم دو قطره اشک از چشمانم آمد و امضا کردم و رضایت دادم. بعد از آن کشتی گرفتن یادم رفت. دیگر نتوانستم کشتی بگیرم.»
ارسال نظر