اسم‌ها جایی در فوتبال ندارند
غروب یک ستاره
22 هفته بدون پاس گل
به‌طور کلی طی این سال‌ها بیشتر از آنکه سروش رفیعی را در حال طرح‌‌ریزی حرکات تهاجمی و خلاقانه ببینیم، مشغول انجام خطا و دریافت کارت دیده‌ایم. آمار و ارقام همین فصل به اندازه کافی موضوع را روشن می‌کند. شاید جالب باشد بدانید رفیعی به‌عنوان هافبک مثلا فانتزی پرسپولیس، در این فصل 3پاس گل داده و یک پنالتی برای تیمش گرفته که تمام آنها هم در 6هفته ابتدایی بوده است! سروش در بازی هفته اول برابر آلومینیوم اراک یک پاس گل داد و پس از آن در هفته ششم بهترین نمایش خود را در پرسپولیس ارائه کرد؛ جایی که برابر پیکان در قزوین دو گل ساخت و یک پنالتی گرفت. از آن به بعد، 22هفته است که شاهد گل‌سازی سروش نبودیم و این برای هافبکی مثل او اصلا چیز خوبی نیست. مهدی ترابی، امید عالیشاه و دانیال اسماعیلی‌فرد بازیکنانی هستند که در جدول بهترین پاسورها با فاصله بالاتر از رفیعی قرار گرفته‌اند. در عوض سروش با دریافت 7کارت زرد در این فصل، جزو خشن‌ترین بازیکنان پرسپولیس بوده است! این غیر از همه دردسرهایی است که او ساخته؛ گل به خودی‌اش در بازی رفت با ذوب‌آهن، اخراجش در اولین دقایق نیمه دوم بازی با نساجی و نمایش بسیار ضعیفش در جریان همین بازی اخیر با استقلال خوزستان که منجر به تعویض او بین دو نیمه شد.
جزو 15 گلزن تیمش نیست
شاید باورکردنی نباشد، اما واقعیت دارد؛ تا این مقطع از فصل15 بازیکن مختلف پرسپولیس در مسابقات لیگ و حذفی برای این تیم موفق به گلزنی شده‌اند، اما نام سروش رفیعی بین آنها نیست! درحالی‌که حتی مدافعانی مثل گولسیانی، کنعانی‌زادگان و پورعلی‌گنجی هم برای پرسپولیس گل زده‌اند، در مقابل نام سروش تنها یک گل به خودی درج شده است.
این آمار در حالی است که رفیعی حدود 2300دقیقه برای قرمزها بازی کرده. به‌طور کلی روشن است که رفیعی برای ادامه حضور در پرسپولیس (یا دست‌کم حفاظت از موقعیتش در ترکیب اصلی) باید درخشان‌تر از این حرف‌ها باشد. در فوتبال امروز «اسم»ها بازی نمی‌کنند و اگر خوب نباشی، لاجرم کنار خواهی رفت.
