رویــای طـولانی

حتی در شرایط عادی و در یک تورنمنت کم‌اهمیت‌تر هم کام‌بک زدن جوانان ۱۷ ساله اتفاقی تاریخی و ستودنی به شمار می‌آید، چه برسد به اینکه شما برابر برزیل در جایی به اهمیت جام‌جهانی این شاهکار عظیم را رقم بزنی. آنچه بچه‌های تیم ملی عصر شنبه ارائه دادند، آمیزه‌ای از جسارت و خودباوری و توانایی‌های فنی‌(به گل محشر سوم نگاه کنید که چطور با قطع توپ، پاس بیرون پا و یک حرکت ترکیبی عالی به ثمر رسید) بود که واقعا ارزشمند است. همه ستایش‌هایی که این بچه‌ها شدند حق‌شان است و با کلماتی از این هم آراسته‌تر باید از آنها پذیرایی کرد، اما در عین حال یادمان باشد هنوز مسیر طولانی و پرپیچ‌وخمی برای ثمر دادن این نسل و این بچه‌های درجه یک در پیش است.

شاید خیلی از آنهایی که امروز از برتری خیره‌کننده تیم ملی برابر برزیل سرمست هستند، ندانند که ما پیش از این هم موفقیتی به همین شیرینی یا حتی از این هم بزرگ‌تر در جام‌جهانی نوجوانان داشته‌ایم. موضوع به سال ۲۰۱۷ برمی‌گردد که تا پیش از این آخرین حضور تیم نوجوانان ایران در جام‌های جهانی بود. در آن زمان تیم ملی از مرحله گروهی بالا رفت، در یک‌هشتم نهایی ۲بریک از سد مکزیک گذشت و در یک‌چهارم نهایی با شکست ۳بریک برابر اسپانیا از گردونه مسابقات اوت شد. اسپانیا یکی از فینالیست‌های این دوره بود که در بازی نهایی به انگلستان باخت. کار بزرگی که از آن صحبت می‌کنیم، اما در مرحله گروهی رخ داد؛ جایی که شاگردان عباس چمنیان با ۴ گل قدرت بسیار بزرگی همچون آلمان را شکست دادند. ۴ گل ایران در آن مسابقه تاریخی را یونس دلفی‌(دو گل) و الهیار صیادمنش و وحید نامداری به ثمر رساندند. مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال در آن زمان در مورد این پیروزی گفته بود: «نتیجه نوجوانان در جام‌جهانی مقابل آلمان در چند دهه فوتبال ایران بی‌سابقه بود و در تاریخ ورزش کشور ماندنی شد. در ۵ رده به جام‌جهانی رسیدیم، تیم‌های ما در آسیا رقیب ندارند. افق‌های بزرگ‌تری برای فوتبال در راه است. امیدواریم در سال ۲۰۱۷، جزو ۵ فدراسیون برتر جهان باشیم.»

شش سال بعد از آن نتیجه تاریخی، امروز شاید فرصت مناسبی برای محک زدن رویاهای فوتبال ایران باشد؛ آیا واقعا در جایی که آن روز انتظارش را داشتیم ایستاده‌ایم؟ کل سیستم فوتبال ایران که تغییر موثری نداشت و این مساله کاملا آشکار است، اما حتی همان نسل هم ستاره‌های بزرگ و پرشماری به کشور معرفی نکرد. اصلا بیایید به‌طور کامل فهرست نفرات حاضر در جام‌جهانی 2017 را مرور کنیم: علی غلام‌زاده، مبین عشایر، امیر جانی‌پور، علی ستاوی، احمد جلیلی، امیر اسماعیل‌زاده، مجید نصیری، طاها شریعتی، علی داوران، امیرحسین حسین‌زاده، محمد شریفی، محمد غبیشاوی، علی کوشکی، وحید نامداری، محمد قادری، سبحان خاقانی، امیر خدامرادی، الهیار صیادمنش، یونس دلفی، سعید کریمی و محمد سرداری. از این بازیکنان شاید فقط حسین‌زاده و صیادمنش فقط تا حدی به چیزی که انتظار می‌رفت نزدیک شده باشند.

همه اینها یعنی پیروزی بر برزیل خوب است، اصلا عالی است، اما پایان راه نیست و تازه آغاز یک مسیر طولانی به شمار می‌آید. این بچه‌ها باید پرورش پیدا کنند، به جایگاه فعلی راضی نباشند و به کار و کوشش ادامه بدهند تا آینده‌سازان واقعی فوتبال ایران لقب بگیرند. البته که مجموعه مدیریتی فوتبال کشور هم حق مصادره و بهره‌برداری چنین موفقیت‌هایی را ندارد. شما برای آنها کاری نکردید؛ اگر راست می‌گویید، حالا که استعدادشان را نشان دادند آستین بالا بزنید و مقدمات به ثمر نشستن این نسل را فراهم کنید.

عبدی پس از تاریخ‌سازی چه گفت؟

حسین عبدی پس از برتری تاریخی 3بر2 تیم ملی فوتبال نوجوانان کشورمان مقابل برزیل در رقابت‌های جام جهانی زیر 17 سال گفت: «این شروع کار بود. برزیل تیم فوق‌العاده‌ای است و مجبور بودیم چندین کلک را به کار ببریم تا بتوانیم آنها را جلو کشیده و به گل برسیم. 3بر2 شدن بازی در شرایطی که 2برصفر عقب بودیم، خیلی کار سختی است. به همه افرادی که به ما کمک کردند یا نکردند تبریک می‌گویم. امیدوارم در بازی‌های بعدی مردم فوق‌العاده دلنشین اندونزی بازهم ما را تشویق کنند تا بتوانیم دیدار با انگلیس را هم با پیروزی پشت سر بگذاریم. یک سال و هشت ماه است با این تیم کار می‌کنیم و همه سختی‌ها را پشت سر گذاشتیم.»