سانسور بی‌جهت اسم اسطوره در صداوسیما
از چه چیز «علی دایی» می‌ترسید؟
البته نیازی به توضیح نیست که صداوسیما با ریزش چشمگیر مخاطبان مواجه شده و این مساله را حتی «خودی‌ها» هم مکرر گفته‌اند. در نتیجه شاید مخاطب چندانی این قبیل برنامه‌ها را نبیند و باخبر هم نشود. با این حال برخی افراد نکته‌سنج که در جریان سیاست‌های تلویزیون هستند، برنامه‌ها را زیر ذره‌بین می‌برند و چنین گاف‌هایی را کشف می‌کنند. با تلخی تمام باید گفت این اواخر تولیدات سازمان فقط زمانی مورد توجه قرار گرفته که آنها مرتکب همین قبیل رفتارهای بحث‌برانگیز شده‌اند، وگرنه در حالت عادی، کمتر کسی پای چنین برنامه‌هایی می‌نشیند. به هر حال اما قطعه فیلم مربوط به حذف اسم علی دایی حسابی سر و صدا کرد و بار دیگر سیاست‌های صداوسیما را در معرض انتقادات شدید قرار داد.
هر چه در این مورد گفته شود اضافی و تکراری است. همه اینها را رسانه‌های رسمی و مردم عادی و دلسوز، همین دو هفته پیش گفتند؛ همان زمانی که کارشناس تلویزیون روی آنتن زنده به شکلی عجیب مدعی شد علی دایی بعد از مرگش فراموش خواهد شد! انتظار می‌رفت آن نقدها اثر کند، اما دیدیم که دو هفته بعد موضوع دوباره تکرار شد؛ بنابراین گویا در جام‌جم گوش شنوایی وجود ندارد. کاش می‌فهمیدیم چه چیز علی دایی برای آقایان ترسناک است که حتی اسم او را هم این‌طور سانسور می‌کنند؟ آیا جز این است که دایی یک قهرمان ملی به شمار می‌آید که بارها باعث شادی و خوشحالی هموطنانش شده؟ آیا جز این است که او امروز به عنوان یک شهروند ایرانی در آزادی مشغول گذران زندگی عادی است؟ خب پس چرا اسمش باید در تلویزیونی سانسور شود که با پول همین مردم اداره می‌شود؟
نهایتا ذکر این نکته هم مهم است که چنین سانسورهای ناشیانه‌ای، فقط سطح اعتماد عمومی به صداوسیما را کمتر می‌کند. مردم حق دارند از خودشان بپرسند وقتی مصاحبه ورزشی علی پروین در همین تهران و در حضور آن همه خبرنگار سانسور می‌شود، چطور می‌توان به اخبار و گزارش‌های سازمان از نقاط دورتر ایران و جهان، آن هم در حوزه‌های ملتهب‌تر سیاسی و اجتماعی اعتماد کرد؟
