جایگاه نازل ایران بین لیگ‌های آسیایی
داریم دورقمی می شویم
چرا نباید تعجب کنیم؟
حق داریم از این که جایگاه فوتبال باشگاهی ایران این اندازه نازل در نظر گرفته می‌شود ناراحت باشیم، اما حق نداریم از این موضوع تعجب کنیم. یک لحظه تعصب را کنار بگذارید و از خود بپرسید چرا فوتبال ایران نباید در این جایگاه باشد و هر روز هم پایین‌تر برود؟ از نظر فنی سه دهه است هیچ تیم باشگاهی ایرانی عنوان قهرمانی آسیا را به دست نیاورده. از نظر سخت‌افزاری شرایط کاملا روشن است و اصلا نیازی به توضیح اضافی نیست. ورزشگاه‌ها را می‌بینید، زمین‌های عجیب و غریب و ناهموار را هم همینطور. تک‌تک کشورهای آسیایی در حال مجهز شدن به سیستم کمک‌داور ویدیویی هستند، اما در ایران حتی دورنمای روشنی هم به این منظور وجود ندارد. سطح فیلمبرداری و ارایه تصویر به مخاطب به شدت غم‌انگیز است و برخی استادیوم‌های ما حتی روشنایی استاندارد هم ندارند. از نظر اداری، بزرگترین باشگاه‌های ایران مثل آب خوردن حضور در لیگ قهرمانان آسیا را از دست می‌دهند و مجوز حرفه‌ای نمی‌گیرند و از نظر اقتصادی هم بدون تعارف تقریبا تمام تیم‌های‌مان ورشکسته هستند. کلیه منافذ کسب درآمد در فوتبال ایران بسته است، حق پخش تلویزیونی پرداخت نمی‌شود و خلاصه هر گوشه کار، آنقدر عیب و ایراد دارد که حتی مرور تیتروار آن در یک مطلب روزنامه‌ای نمی‌گنجد. به همه اینها اضافه کنید حاشیه‌هایی مثل ممنوعیت حضور زنان در ورزشگاه‌ها را که البته در بخشی از لیگ امسال، به مردان هم تسری یافت! با این شرایط دور نیست زمانی که امثال همین ازبکستان و تایلند یا حتی عراق هم از ما پیشی بگیرند و در چنین رنکینگ‌هایی رسما رتبه دورقمی دریافت کنیم.
عربستان، سه برابر گران‌تر از ایران!
حالا که بحث به اینجا کشید، اجازه بدهید یادآوری کنیم از نظر مرجع جهانی ترانسفرمارکت، لیگ ایران با ارزش تقریبی ۱۱۹ میلیون یورو، هفتمین لیگ آسیا است. صدرنشین این جدول، عربستان است که لیگش تقریبا سه برابر ایران می‌ارزد؛ ۳۲۶ میلیون یورو. از این نظر هم امارات، ژاپن، کره‌جنوبی، چین و قطر بالاتر از لیگ ایران هستند.
