روزهای سختی را پشت‌سر گذاشتم

مسعود شجاعی، ستاره ایرانی باشگاه اوساسونا، در مجموعه ورزشی تاخونار، پشت میکروفن‌ها قرار گرفت و پاسخگوی سوالات خبرنگاران شد. در این کنفرانس خبری طولانی و مملو از احساسات، این بازیکن ایرانی نگاهی به گذشته‌ها انداخت و به مرور ۱۵ ماهی که به دور از دنیای فوتبال سپری کرد، پرداخت. حالا شجاعی کاملا آن روزها را پشت سرگذاشته و قبل از هر چیز دیگری از شرایط فیزیکی‌اش صحبت کرد: «الان حالم خیلی خوب است. صددر صد آماده نیستم ولی خیلی بهتر شده‌ام. در هر جلسه تمرینی و در هر بازی، با اعتماد به نفس تمام وارد زمین می‌شوم.

نه احساس درد می‌کنم و نه احساس ناراحتی؛ فقط هنوز ریتمم را باز نیافته‌ام. به علاوه، وزن کم کرده‌ام و نسبت به روزهای قبل از مصدومیت سبک‌تر شده‌ام. بعد از چنین مصدومیت طولانی‌ای، به زمان نیاز دارم تا بتوانم به روزهای اوجم بازگردم.»

بازیکن ایرانی اوساسونا، از حمایتی که در طول تمام این ماه‌ها دریافت کرده، متشکر است: «می‌خواهم از سران باشگاه و هم تیمی‌هایم تشکر کنم. هیچ وقت به خاطر آنکه دور از خانواده یا کشورم بوده ام، احساس بدی نکردم. همه از من خیلی حمایت کردند. فقط می‌توانم از همه تشکر کنم. به ویژه از هوادارانی که همیشه در خیابان و در سکوهای ورزشگاه، حمایتشان را از من ابراز کرده‌اند.

شجاعی در ادامه در مورد روزهای سخت مصدومیت گفت: «روزهای خیلی سختی را پشت سرگذاشتم و همه چیز خیلی سخت بود. تقریبا روزهایی می‌رسید که تا مرز گریه کردن پیش می‌رفتم. در ابتدا واقعا ناراحت بودم ولی بعد از سفر به آلمان اعتماد به نفس گرفتم و می‌خواستم تا با فکر کردن به آینده، زندگی‌ای عادی داشته باشم. الان حالم خوب است. به ویژه به خاطر تمام حمایت هایی که دریافت کرده‌ام. هیچ وقت به خداحافظی از فوتبال فکر نکرده ام ولی لحظاتی بود که بیش ازحد ناراحت بودم. به ویژه وقتی که در کلینیک سن میگل به من گفتند که باید دوباره پایم را جراحی کنم، در انتظار آن بودم که به من بگویند که دیگر می‌توانم بازی کنم. آن لحظه‌ها، لحظه‌های واقعا سختی بود. واقعا در این باشگاه روزهای خیلی خوبی داشتم و فکر نمی‌کنم که در هیچ تیم دیگری، می‌توانستم چنین احساسی را تجربه کنم. رختکن اوساسونا رختکنی ویژه است.»

بخش پایانی صحبت‌های مسعود شجاعی، به همدردی او با قربانیان زلزله ویرانگر در منطقه شمال غربی ایران که روز ۱۱ آگوست رخ داد، اختصاص یافت:« من برای مردم واقعا ناراحتم. چون این زلزله در سه روستای خیلی کوچک رخ داده و بیش از ۳۰۰ قربانی گرفته. می‌خواهم از راه دور کاری انجام بدهم ولی نمی‌توانم. فقط می‌توانم از شدت ناراحتی ای که در درونم حس می‌کنم، حرف بزنم. امیدوارم که شرایط تدریجا خوب شود و دولت به این مردم کمک کند.»