چمن وطنی؛ اتفاق ویژه هفته
این استقلال امیدوار‌کنـنده
آنها در روزی که با شوت فوق‌العاده ایوب کلانتری برد را با تساوی عوض کردند، آن‌قدر شانس گل داشتند که می‌توانستند در همان نیمه نخست کار میزبان را تمام کنند، اما قدر موقعیت‌های‌شان را ندانستند. ریکاردو ساپینتو حق داشت که پس از پایان بازی با افسوس به رختکن برود، اما در ماراتن قهرمانی لیگ بازهم فرصت برای جبران هست و آبی‌پوشان با این نمایش می‌توانند از پس این چالش برآیند. استقلال در نیم‌فصل اول حتی در بازی‌هایی که پیروز هم می‌شد، فوتبال چندان با کیفیتی ارائه نمی‌داد، اما حالا این روند تغییر کرده و آنها حتی در روزی که امتیاز هم از دست می‌دهند، نمایش قابل دفاعی ارائه می‌کنند. در این میان از حق نباید گذشت که چمن ورزشگاه شهید وطنی قائمشهر هم به هیچ عنوان شأن برگزاری یک مسابقه لیگ برتری را ندارد.
ورزشگاهی که بیش از یک سال برای ترمیم چمن و امکانات آن زمان صرف شد و نساجی هم تبدیل به یک تیم خانه‌به‌دوش شد، اما هنوز هیچ تغییری در چمن زرد و پلاسیده وطنی ایجاد نشده است؛ حتی اگر مسوولان استادیوم و هیات فوتبال مازندران هم در مقایسه با گذشته وضعیت آن را خوب بدانند. داریم در مورد خطه‌ای حرف می‌زنیم اگر سنگ هم بکارید، سبزی درو خواهید کرد! وضعیت زمین وطنی به قدری توی ذوق می‌زد که حتی به نوعی بازی زیبای استقلال را هم تحت تاثیر قرار داد و قطعا یکی از اتفاقات ویژه هفته بود. واقعا حیف چنین تماشاگران فوق‌العاده پرشوری که برای دیدن بازی‌های نساجی به ورزشگاه می‌آیند، اما اگر تیم‌شان یا رقبا هم بخواهند خوب بازی کنند، سخت‌افزار لازم را ندارند. یعنی تجهیز یک زمین ساده برای مردمی که در کمترین امکانات ممکن تنها قصد دارند ساعاتی را به سرخوشی با فوتبال بگذرانند، تا این اندازه کار دشواری است؟
