وقتی بازیکن فروخته شده پس گرفته می‌شود
داستان مدیران نادان اروپایی
نه اینکه خودشان بخواهند؛ کم سوادی آقایان این اجازه را به طرف خارجی می‌دهد که هرطور دلش خواست سود ببرد. داستان ریجکت شدن بازیکنان ایرانی از لیگ پرتغال هم به مراحل پایانی خود رسیده است. با درخشش مهدی طارمی در فوتبال پرتغال، راه حضور استعدادهای ایرانی در این کشور هموار شد و بسیاری از ستاره‌های شاغل در ایران به امید قدم برداشتن در مسیر طارمی، راهی لیگ برتر پرتغال شدند. حال اینکه نیت پرتغالی‌ها هم کشف یک طارمی جدید بوده یا خیر، خدا می‌داند و بس! اما به هر صورت گذر زمان نشان داد که پرتغال، تنها واسطه‌ای بوده که بازیکنان ایرانی ویزای اروپا را در پاسپورت‌شان ببینند، منفعتی به طرف پرتغالی برسانند و دست از پا درازتر برگردند. برای اثبات این حرف، تنها عملکرد باشگاه سانتاکلارای پرتغال در قبال بازیکنان ایرانی‌اش را طی فصول اخیر ببینند. این باشگاه نه چندان مطرح، سه سال قبل شهریار مغانلو پدیده تیم پیکان را در ازای تنها ۱۷۰ هزار یورو به خدمت گرفت. سپس او را یک نیم فصل به پرسپولیس قرض داد که ۵۰هزار دلار برای سرخ‌ها آب خورد. وقتی هم قهرمان وقت ایران قصد دائمی کردن قرارداد مغانلو را داشت، با عددی مواجه شد که قید خرید این مهاجم بلندقامت را زد. همان زمان سپاهان وارد عمل شد و در ازای واگذاری محمد محبی (با ارزش ۲۵۰ هزار دلار) و پرداخت ۵۰۰ هزار دلار، مغانلو را به اصفهان برد. جالب اینجاست که محبی پس از گذراندن یک فصل ناموفق در سانتاکلارا، بار دیگر به ایران بازگشت تا این‌بار صابون باشگاه پرتغالی به تن استقلالی‌ها بخورد؛ آن‌هم با پرداخت ۲۵۰ هزار دلار برای یک فصل قرارداد قرضی! تازه این جدا از ۱۴ میلیارد تومانی است که شنیده می‌شود استقلالی‌ها به محبی بابت دستمزد یک سال حضورش پرداخت می‌کنند. در تازه‌ترین معامله پرتغالی‌ها با تیم‌های هوشمند ایرانی هم باشگاه پورتیموننزه، پیام نیازمند سنگربان سابق سپاهان را به این تیم برگرداند. البته این قرارداد هم به صورت قرضی است و مدیون هستید اگر فکر کنید مبلغ کمی برای بازگشت این گلر ملی‌پوش پرداخت شده است. به اینها قائدی را هم اضافه کنید که پارسال به شباب الاهلی فروخته و امسال با ۱/ ۱ میلیون درهم بازگردانده شد.
وقتی صحبت از تفاوت فضایی فوتبال ایران با اروپا می‌شود، باید بدون شرط آن را پذیرفت. اینجا باشگاه‌ها برای بازگرداندن بازیکنی که مجانی به تیم خارجی داده‌اند، هزینه می‌کنند و تازه هنوز مالک آن بازیکن هم نیستند. در سطح اول فوتبال اروپا اما از این خبرها نیست. همین تابستان، جورجینیو واینالدوم هافبک هلندی پاری‌سن‌ژرمن به صورت قرضی راهی رم شد؛ با این مفاد که دستمزد ماه‌های جولای و اوت واینالدوم توسط پاریس پرداخت شود و از ۱۰ ماه باقی مانده، ۴۰درصد دستمزد واینالدوم با پی‌اس‌جی و ۶۰ درصد با رم باشد. یا ساموئل اومتیتی مدافع فرانسوی بارسلونا که با تیم لچه به توافق رسیده، اما قرار است تمام دستمزد وی را بارسا پرداخت کند و تنها بابت هر حضور در بازی، لچه مبلغی ناچیز به طرف اسپانیایی بدهد. مثال‌هایی از این دست زیاد است. یعنی وقتی پای انتقال قرضی به میان می‌آید، قرار نیست پول کلانی به اندازه مبلغ خرید بازیکن جابه‌جا شود. پس یا مدیران ما خیلی حرفه‌ای هستند، یا مدیران بارسا و پی‌اس‌جی نادان!
