تاثیر تنگنای اقتصادی بر فوتبال

آن زمان که باشگاه‌های ایرانی ناگهان اردوهای خارجی خود را کنسل کردند، یک شایعه بزرگ مطرح شد مبنی بر اینکه وزارت ورزش و شورای برون مرزی، حضور تیم‌های ورزشی در خارج از کشور را بنا بر مصلحت ممنوع کرده‌اند. البته این موضوع چند باری تکذیب و اعلام شد که تنها در حد سفارش بوده است، اما واقعیت ماجرا این بود که با توجه به افزایش ناگهانی نرخ ارز و به تبع آن افت ارزش پول ملی، دیگر برگزاری اردوی خارجی برای اکثر باشگاه‌های ایرانی که عمدتا درگیر بدهی‌های ریز و درشت هستند، منطقی نبود. با این وجود شنیده‌ها حاکی از آن است که یک اردوی ترکیه در شرایط فعلی، حدود ۱۰۰ هزار دلار آب می‌خورد که با توجه به نرخ فعلی ارز حدود ۳ میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومانی خواهد شد؛ هزینه‌ای که برای اقامت حدود ۴۰ نفر - شامل بازیکنان، کادرفنی، ماساژور، پزشک، تدارکات و... - آن هم به مدت ۱۰ روز تخمین زده می‌شود. قدرمسلم در فوتبالی که مدافع جوانش با چند بازی ملی، ‌از باشگاهش برای تمدید قرارداد طلب ۲۰ میلیارد تومان می‌کند، چنین هزینه‌ای نمی‌تواند خیلی گزاف تلقی شود!

نقش باختن ادعاهای بزرگ

زمانی که قطر به عنوان میزبان جام‌جهانی ۲۰۲۲ معرفی شد، مدام این فکر در سر مسوولان بود که بتوانند از این خوان گسترده شده توسط فیفا برای خودشان آورده‌ای داشته باشند؛ آن هم با وعده‌های بزرگ مثل کشاندن کشورهای مختلف و هواداران‌شان برای اسکان به ایران. ادعاهای اغراق‌آمیز که هنوز هم مطرح می‌شوند! دوستان پس از اینکه متوجه شدند نمی‌توانند میزبان برخی از بازی‌های جام‌جهانی باشند، حال به این بسنده کرده‌اند که حداقل چند تیم را برای برگزاری اردو به جزیره کیش بیاورند و از طرفداران‌شان هم میزبانی به عمل ‌آید. البته که مقایسه آب و هوای جزایر اطراف خلیج‌فارس در این مقطع از سال با مثلا ترکیه، قیاس مع‌الفارق است اما قضیه فقط برای تابستان نیست؛ چه بسا که همین چند وقت قبل تیم ملی کشورمان برای برگزاری یک اردوی تدارکاتی راهی کشور قطر شده بود و این نشانگر فقر امکانات کمپی در ورزش کشور است. به خصوص که ایران به عنوان یک کشور چهار فصل، قطعا می‌تواند در تمام فصول سال میزبان اردوهای مختلف باشد، اما به شرطی که امکانات وجود داشته باشد. پس این ادعا که ما توانایی کمک به قطر برای میزبانی جام‌جهانی را داریم، از ابتدا غیرواقعی بوده و اگر باشگاه‌های‌مان پول داشتند حتی اردوهای خودشان را هم در ایران سپری نمی‌کردند. نمونه بارز آن هم پرسپولیس که اگر از لحاظ اسپانسری به توافق می‌رسید، حتی زودتر از استقلال هم خاک ترکیه را لمس می‌کرد. شما اول ترتیبی بدهید که تیم‌های ایرانی در خاک خودمان اردوی‌های‌شان را برگزار کنند، بعد دنبال میزبانی از تیم‌های بزرگ حاضر در جام‌جهانی باشید!