در یک مقطع باشگاه تراکتور به دنبال استخدام نوری بود و بنا بر اخباری که آن زمان رسانه‌‌ای شد، گفتند این مربی با چیزی حدود ۵۰۰هزار دلار حاضر است در ایران کار کند. البته که این عدد دور از ذهن هم نیست؛ چرا که نوری غیر از همان دوره کوتاه حضورش در وردربرمن سابقه چندان خاصی هم ندارد و آخرین تجربه سرمربی‌گری‌‌اش به حضور در تیم کاوالا، در دسته دوم فوتبال یونان مربوط می‌‌شود. توجه داشته باشید که او با پیشنهاد تیم قهرمان ایران مواجه شده بود که هواداران پرشماری هم دارد. در نتیجه این مولفه‌ها باید از رقم درخواستی نوری می‌‌کاست؛ اما برعکس آن را افزایش داد. چرا؟ شاید یکی از دلایلش این باشد که بلافاصله بعد از جدی شدن پیشنهاد استقلال به الکس، هزاران نفر با هجوم بردن به صفحه مجازی او خواهان حضورش در ایران شدند!

بدیهی است که وقتی لشکرکشی مجازی راه می‌‌افتد و هواداران این‌طور با اشتیاق از او دعوت می‌‌کنند، طرف مقابل توقعاتش را بالاتر می‌‌برد و فرآیند مذاکره با اختلال جدی مواجه می‌‌شود. جالب است که باشگاه استقلال پیش‌‌تر با صدور اطلاعیه‌‌ای از هواداران خواسته بود که از هجوم به صفحه گزینه‌های احتمالی خودداری کنند؛ اما آنها اعتنا نکردند و این شرایط پیش آمد؛ وضعی که در آن مربی طرف مذاکره علاوه بر بالا بردن توقع مالی‌‌اش شروطی هم گذاشته که از نظر باشگاه پذیرفتن آنها دون شأن بوده است. به‌طور کلی این لشکرکشی‌‌های مجازی هرگز سود چندانی برای فوتبال ایران نداشته است؛ اما در عین حال ظاهرا نمی‌توان از آنها جلوگیری کرد. در نتیجه شاید تنها راه باقی‌مانده، مذاکره چراغ ‌خاموش با گزینه‌ها باشد؛ فرمولی که گویا، حالا از سوی باشگاه پیاده شده است.