وداع با معمار ایرلندی فوتبال ایران

اوفارل بین سال‌های ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۶ (۱۳۵۳ تا ۱۳۵۵) هدایت تیم ملی فوتبال ایران را بر عهده داشت. او به همراه تیم ملی کشورمان فاتح بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ شد. اوفارل همچنین با تیم ملی ایران در سال ۱۹۷۶ به المپیک مونترال صعود کرد. این مربی بعد از ناکامی ایران در صعود به جام جهانی ۱۹۷۴ جای محمود بیاتی را گرفت و تاثیر خوبی در تیم ملی ایران داشت. اوفارل سابقه هدایت تیم‌هایی چون منچستر یونایتد، لستر سیتی، کاردیف سیتی و الشباب امارات را نیز در کارنامه داشت. زمانی که او به ایران آمد، در کارنامه‌اش هدایت منچستریونایتد دیده می‌شد، هرچند آن دوران خیلی هم برای اوفارل موفقیت‌آمیز نبود. شیاطین سرخ زیرنظر این مربی ۱۹ برد، ۱۰ مساوی و ۱۳ شکست کسب کردند و روی پله هشتم جدول لیگ انگلستان قرار گرفتند. گفته می‌شود او سال ۵۳ پیشنهاد کار در تیم ملی ایران را با دستمزدی معادل ۲۰ هزار پوند پذیرفت. بعد از جدایی اوفارل در سال ۱۹۷۶، حشمت مهاجرانی، دستیار او در تیم ملی ایران، هدایت این تیم را بر عهده گرفت و توانست آخرین قهرمانی ایران در آسیا و همین‌طور نخستین صعود به جام‌جهانی را تجربه کند. اوفارل درباره اهدافش در هنگام قبول هدایت تیم ملی ایران گفته بود: «به عقیده من ایران به عنوان یک کشور جدید فوتبال در حال ظهور است و به‌طور مستقیم به سوی سازمان دادن یک زیربنای صحیح و به سمت یک تیم ملی قوی پیش می‌رود. آنها با تلاش بسیاری می‌خواهند به سطح یک تیم اروپایی در فوتبال دست یابند.» اوفارل دی‌ماه ۸۴ به دعوت مدیران باشگاه پرسپولیس، در کنار آلن راجرز دیگر مربی خارجی تاریخ‌ساز فوتبال ایران که هدایت سرخ‌پوشان پایتخت را بر عهده داشت به تهران آمد و در یک نشست خبری شرکت کرد. دیروز خیلی‌ها از اوفارل به نیکی یاد کردند، از جمله حسن روشن که او را یک انسان واقعی، یک مربی بزرگ و عامل مدرن شدن فوتبال ایران دانست.

 

اخبار مرتبط