به همین دلیل هم پنجره نقل‌وانتقالاتی باشگاه بسته شده و سرخ‌پوشان تا زمان پرداخت این پول حق ثبت هیچ قرارداد جدیدی را ندارند. از سوی دیگر پرسپولیس تلاش کرد AFC را متقاعد کند که پول این مربی را از محل مطالبات باشگاه به او بپردازد، اما کنفدراسیون فوتبال آسیا زیر بار این موضوع نمی‌رود. حالا باشگاه ایرانی مانده، با یک بدهی ۲۰ میلیاردی که مهلت پرداختش تمام شده و ممکن است عواقب ناخوشایندی متوجه سرخ‌پوشان کند. دیروز مجید صدری، عضو هیات‌مدیره که بعد از استعفای سمیعی فعلا همه‌کاره باشگاه است در این مورد گفته: «‌کالدرون فردی باشخصیت است که کارنامه جالبی در پرسپولیس دارد ولی شکایت او باعث شد باشگاه به دردسر بیفتد. تلاش کردیم تا با مذاکره، خطرات احتمالی درباره شکایت این مربی آرژانتینی را از باشگاه دور کنیم. از سوی دیگر، فعلا بازیکنی نمی‌خواهیم و باز یا بسته بودن پنجره نقل و انتقالاتی تفاوتی برای باشگاه ایجاد نمی‌کند. کالدرون به ما زمان نداد تا مشکل را طور دیگری حل کنیم ولی مسوولان مختلف در فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش از ما حمایت می‌کنند تا بهترین تصمیم ممکن را بگیریم.» به نظر می‌رسد ابراز گلایه صدری از کالدرون بابت ندادن زمان و تخفیف منطقی نیست. یک اصل ساده و اساسی این است که باید به دیگران احترام بگذاری تا احترام ببینی؛ پرسش اینجاست که مدیران وقت پرسپولیس در پروژه راندن گابریل کالدرون چقدر به او احترام گذاشتند که حالا از پیرمرد آرژانتینی انتظار انعطاف داریم؟ چرا فکر می‌کنیم ما حق داریم به دیگران بد کنیم، اما آنها باید با خوبی جواب ما را بدهند؟ نه؛ چنین چیزی غیرممکن است.