اتفاق حیرت‌انگیز در پرسپولیس
سبقت تعداد مدیران از تعداد قهرمانی‌ها!
شاید امروز بتوان گفت مهم‌ترین ویژگی سمیعی، سکوت او و تلاشش برای حفظ آرامش باشگاه بود. این کوشش‌ها نتیجه هم داشت و پرسپولیس در کورسی فشرده با سپاهان به عنوان قهرمانی لیگ بیستم دست پیدا کرد. در نقل‌وانتقالات هم اگرچه سرخ‌پوشان سه مهره کلیدی به نام‌های کنعانی‌زادگان، نوراللهی و شهریار مغانلو را از دست دادند، اما مدیریت به وسع خودش سعی کرد با جذب نفراتی مثل علی نعمتی، رضا اسدی، حامد پاکدل و... دست کادرفنی را پر کند. همه اینها یعنی عملکرد سمیعی در پرسپولیس بد نبوده؛ بنابراین جدایی او در چنین شرایطی عجیب‌تر هم به نظر می‌رسد. اگر مدیران بالادستی او را نخواستند، باید توضیح بدهند انتظارشان از یک مدیر چه بوده؟ اگر هم خودش خواست برود، باید پرسید پس چرا ۱۰ ماه پیش حضور در چنین مسندی را پذیرفت؟
اتفاق بامزه در پرسپولیس این است که اینجا کسب موفقیت تضمینی برای ثبات و ادامه کار نیست. با وضع شگفت‌انگیزی مواجه هستیم که شاید در سراسر جهان کم‌نظیر باشد. در دنیا معمولا این‌طوری است که وقتی شما در کارت موفق هستی و دستاورد عینی و ملموس داری، به حضور در آن حرفه ادامه می‌دهی. تحول معمولا پیامد شکست و ناکامی است، نه موفقیت و کامیابی. در عرصه مدیریت پرسپولیس اما دقیقا اتفاقی وارونه رخ داده؛ به طوری که حالا تعداد مدیران باشگاه از تعداد قهرمانی‌های تیم در لیگ برتر فزونی گرفته است! پرسپولیس پنج دوره پیاپی فاتح لیگ شده، اما جالب است که قرمزها در این دوران شش مدیرعامل مختلف داشته‌اند و حالا هم آماده حضور نفر هفتم می‌شوند! قهرمانی اول در لیگ شانزدهم در شرایطی به دست آمد که علی‌اکبر طاهری مدیرعامل پرسپولیس بود. قهرمانی لیگ هفدهم در دوران حمیدرضا گرشاسبی رقم خورد. عنوان نخست لیگ هجدهم در دوران ایرج عرب برای سرخ‌پوشان به دست آمد، دوران پرمساله مدیریت محمدحسن انصاری‌فرد به کسب جام نکشید، اما قهرمانی لیگ نوزدهم با حضور مهدی رسول‌پناه به عنوان مدیرعامل مقارن شد. جام قهرمانی لیگ بیستم را هم که قرمزها همین چند ماه پیش در زمان جعفر سمیعی بالای سر بردند.
به این ترتیب اولین گلات یا پنج‌گانه تاریخ فوتبال ایران در باشگاهی ثبت شده که در همان دوران شش مدیرعامل در آن رفت‌وآمد داشته‌اند. این قطعا اتفاقی قابل تامل است که نشان از بی‌پشتوانه بودن بسیاری از تصمیمات اجرایی در فوتبال کشور دارد. موقع شکست آدم عوض می‌کنیم و موقع موفقیت هم همین‌طور. میانگین عمر مدیران‌مان در باشگاه‌هایی با این همه گرفتاری حتی به یک سال هم نمی‌رسد و بعد از اینها انتظار داریم ظرف همین مدت کوتاه، اصلاحات اساسی و بنیادین انجام بدهند. واضح است که چنین اتفاقی رخ نخواهد داد. منتظر هستیم به زودی مدیرعامل هفتم پرسپولیس در عصر قهرمانی‌ها هم معرفی شود؛ هرچند اطمینان داریم که دولت او هم دیری نخواهد پایید.
