در نتیجه فضا در تورین بسیار سنگین است و انتقادهای زیادی از مجموعه تیم صورت می‌گیرد. غیر از آندرا پیرلو که به‌عنوان سرمربی طبیعتا در کانون حملات قرار دارد، کریس رونالدو هم به شدت تحت فشار است. طی چند هفته گذشته هیچ روزی وجود نداشته که حداقل یک پیشکسوت یا چهره مهم فوتبال ایتالیا استخدام رونالدو را از سوی بیانکونری یک اشتباه بزرگ نخوانده باشد. دستمزد رونالدو هم زیاد است و به همین دلیل مدام به باشگاه فشار می‌آوردند که در پایان فصل او را بفروشد و به زبان عامیانه از شرش راحت شود. این وسط فقط یک سوال وجود دارد؛ آیا رونالدو برای یوونتوس واقعا همین‌قدر بد بوده؟ یعنی او به تنهایی باید تیم را قهرمان اروپا می‌کرده؟ آیا قطع نوار قهرمانی‌های یووه فقط تقصیر کریس است؟ طبیعتا چنین نگاهی غیرمنصفانه خواهد بود. فقط به یک فکت آماری توجه کنید تا روشن شود همین فصل هم یوونتوس به شدت وابسته به ستاره پرتغالی و ۳۶‌ساله‌اش بوده است. رونالدو بازی با آتالانتا را به دلیل مصدومیت از دست داد و آمار می‌گوید در هفت مسابقه امسال یوونتوس که کریس در آنها حضور نداشته، این تیم فقط دو پیروزی کسب کرده است! به علاوه رونالدو همین حالا با ۲۵ گل زده صدرنشین جدول بهترین گلزنان سری‌آ است. آیا آن همه انتقاد، تناسبی با این عملکرد دارد؟ البته که بعضی از نقدها هم فقط به‌خاطر اسم بزرگ آدم‌ها صورت می‌گیرد.