از اشتباهات عصرگاهی تا جنگ شبانگاهی
بازنده؟ فقط پرسپولیس
تصمیمات غلط، توجیهات اشتباه
پرسپولیس در اراک مقهور اشتباهات متعدد کادرفنی‌اش شد. در غیاب جلال حسینی و محمدحسین کنعانی‌زادگان، در قلب خط دفاعی از زوج احسان حسینی و مهدی شیری استفاده شده بود. بهره بردن از شیری کوتاه‌قامت در این پست، آن هم برابر تیمی که تاکتیکش استفاده از توپ‌های بلند است، واقعا عجیب بود. در ادامه هم تعویض‌های بی‌ثمر از راه رسید؛ خروج احسان پهلوان که بهترین بازیکن پرسپولیس بود یا بیرون رفتن مهاجمان نوک یعنی مهدی عبدی و وحید امیری. آرمان رمضانی هم تبدیل به تعویض همیشه بی‌ثمر یحیی گل‌محمدی شده است. بدتر از همه اینها اما بهانه‌جویی‌های بی‌پایان یحیی در نشست خبری بعد از بازی بود. او از کیفیت زمین انتقاد کرد و برای هزارمین بار کمبود بازیکن را بهانه آورد؛ درحالی‌که بسیار دشوار است موجودی فعلی پرسپولیس را از تیمی همچون آلومینیوم اراک کمتر بدانیم. در نهایت هم آقای سرمربی که دو هفته پیش دو روز برای برکناری مهدی رسول‌پناه از هیات‌مدیره به وزیر ورزش فرصت داده بود(!) عزل این عضو مدیریتی را بی‌فایده خواند. کلکسیونی از تناقضات غیرقابل دفاع.
دفاعیه رسول‌پناه
بعد از اشتباهات عصرگاهی، نوبت به جنگ شبانگاهی رسید تا پرسپولیس را وارد فاز تازه‌تری از بحران کند. مهدی رسول‌پناه که در این مدت کیسه بوکس انتقادات تند یحیی گل‌محمدی بوده، سرانجام طاقتش را از دست داد و ساعاتی بعد از بازی با آلومینیوم در یک نامه سرگشاده ۱۴ بندی سرمربی پرسپولیس را به مناظره در یک برنامه زنده تلویزیونی فراخواند. بیانیه رسول‌پناه شامل موارد متعددی است؛ از تلاش‌های پیاپی و مجدانه یحیی برای افزایش رقم ثبت‌شده قرارداد خودش و چند بازیکن تا تلاش برای تعیین پاداش شکست در فینال لیگ قهرمانان! او همچنین یحیی را متهم می‌کند به اینکه سه بازیکن را در لیست مازاد قرار داده بود؛ اما باشگاه به زحمت این سه نفر را نگه داشت و دو تن از آنان در فینال لیگ قهرمانان فیکس شدند! بدیهی است که با برکناری رسول‌پناه حالا او معذورات معمول برای پاسخگویی به سرمربی پرسپولیس را ندارد. بنابراین مدیر مستعفی هر دم به دفاع از خودش بر خواهد خاست و البته که بازنده همه این کشمکش‌ها فقط «پرسپولیس» است.
