ناکامی در آخرین دریبل
همه شنیده‌ایم که وقتی می‌خواهند در موقعیتی (حتی خارج از فوتبال) استثنایی‌ترین و دست‌نیافتنی‌ترین گزینه را مثال بزنند از نام او استفاده می‌کردند. بازیکنی که یک‌تنه با شخصیت و کاریزمایش چنان در فوتبال می‌درخشید که به تنهایی توانست ناپولی را به همه جا برساند و آرژانتین را قهرمان جام‌جهانی کند. نمی‌دانم کجا شنیدم که یکی از فرهنگ‌های لغت به‌دنبال یافتن معادلی برای واژه «مارادونا» بود و عبارت «لشکر تک‌نفره» را برگزیده بود. نمی‌توان او را با ستاره‌های امروزی قیاس کرد. دیه‌گو نه تنها فنون فوتبال را به زیبایی و ظرافت اجرا می‌کرد بلکه به معنای واقعی کلمه، رهبر و کاپیتان تیم‌هایش بود. در زمین حداکثر استفاده از توپ را می‌کرد و او را هیچ گاه کم‌کار و بی‌تفاوت ندیدیم. ستاره‌های امروزین را با نقش‌های بی‌بدیل او در تیم‌ملی آرژانتین، بارسلونا و ناپولی مقایسه کنید که چگونه از نظر روانی روی هم‌تیمی‌هایش تاثیرگذار بود و در جنگ‌های روانی خارج از میدان نیز نقش رهبری خود را ایفا می‌کرد. گریه‌هایش را در فینال جام‌جهانی ۱۹۹۰ فراموش نمی‌کنیم که نتوانست (بخوانید احتمالا نگذاشتند) دستش برای بار دوم به کاپ قهرمانی جام‌جهانی برسد و هنوز در محافل فوتبالی بحث می‌شود که آیا آن پنالتیِ دقیقه ۸۶ درست بود؟
مارادونا، لحظات به یادماندنی بی‌شماری را در دوران حرفه‌ای خود دارد؛ از خاص‌ترین گلش با دست خدا، دریبل نیمی از تیم‌ملی انگلیس با دروازه‌بان مشهورش پیتر شیلتون، ضربات آزاد و استثنایی‌اش، ضربات سر با قامت کوتاهش، شوت‌های ناگهانی و استادانه‌اش که دروازه‌بان را نیز در تعقیب توپ به درون دروازه هدایت می‌کرد و حتی پنالتی ناموفقش به تیم‌ملی یوگسلاوی. هرگز آن عکس تاریخی و معروف دیه‌گو را فراموش نمی‌کنیم که در آن ۶ بازیکن تیم‌ملی بلژیک به‌گونه‌ای همگی منتظر تصمیم مارادونای پا به توپ بودند که قیافه بهت‌زده و از پیش تسلیم شده‌شان در برابر تکنیک او تماشایی است. یادمان نمی‌رود که چندی پیش در مستندی که از او در تلویزیون پخش شد چگونه پس از یکی از قهرمانی‌های ناپولی در ایتالیا، بنری در قبرستان شهر ناپل نصب شده که خطاب به مُردگان نوشته بود که «نمی‌دونید که چیو از دست دادید». عکس‌ها، گریه‌ها و مرثیه‌هایی که از هوادارانش در آرژانتین و ناپل در چند روز اخیر دیدیم همه بهت جامعه فوتبال در غم از دست دادن اسطوره عصیانگری است که او را به خاطر کارهایی که علیه خودش در زندگی کرد قضاوت نمی‌کنیم؛ بلکه به دلیل تاثیری که بر همه ما فوتبال‌دوستان گذاشت دوست می‌داریم.
