این پسر «چیپ» نمی‌زند

ستاره ۱۴ امتیازی پرسپولیس

دنیای اقتصاد : در بازی رفت پرسپولیس و ماشین‌سازی مهدی ترابی پنالتی گرفت و علی علیپور پشت ضربه حاصل از آن ایستاد. در شرایطی که عقربه‌های ساعت دقیقا دقیقه نود را نشان می‌داد و بازی هم با نتیجه مساوی بدون گل در جریان بود، معلوم نیست چه محاسبه‌ای از ذهن علیپور گذشت که او تصمیم گرفت ضربه‌اش را به صورت چیپ بزند. او این کار را کرد تا حامد لک که دست مهاجم پرسپولیس را خوانده بود، مثل آب خوردن سر جای خودش بایستد و توپ را مهار کند. پرسپولیس تا اینجای فصل کلا دو مساوی دارد که یکی از آنها به دلیل همین شاهکار علیپور به ثبت رسیده است.

 بعد از آن بازی گابریل کالدرون، سرمربی وقت سرخپوشان به تندی از علیپور انتقاد کرد و پنالتی زدن او در پرسپولیس رسما تعلیق شد. این سنت هنوز هم ادامه دارد و نیم‌فصل بعد از آن اتفاق، با وجود فاصله بسیار اندک پرسپولیس تا جام قهرمانی، علیپور همچنان پشت ضربات پنالتی نایستاده است. در دقایق پایانی بازی برگشت با ماشین‌سازی، اتفاقی برعکس بازی رفت رخ داد. این بار علیپور پنالتی گرفت؛ اما ترابی پشت ضربه ایستاد. شاید هر بازیکن دیگری جای ترابی بود، وسوسه می‌شد انتقام بازی رفت را بگیرد و شانس خودش را برای گلزنی با ضربه چیپ امتحان کند؛ مخصوصا که ترابی امسال امتیازات زیادی برای پرسپولس گرفته و چوب خط او برای سوختن یک پنالتی جا داشت؛ اما مهدی با نهایت تمرکز و کمترین ریسک ممکن توپ را به گوشه دروازه فرستاد. شماره ۹ سرخپوشان که با همین پنالتی ۱۰ گله شد، بعد از بازی گفت: «می‌دانستم حامد لک دروازه‌بان خوب و باهوشی است، بنابراین باید بهترین ضربه ممکن را می‌زدم.» اگر قرار باشد بهترین بازیکن لیگ نوزدهم را انتخاب کنیم، بدون تردید مهدی ترابی بین کاندیداهای اصلی کسب این عنوان قرار می‌گیرد. ترابی امسال به تنهایی چهارده امتیاز خالص برای پرسپولیس کسب کرده است. پنالتی به ثمر نشسته مقابل ماشین‌سازی هفتمین گل سه امتیازی او برای پرسپولیس در این فصل بود. این یعنی اگر فقط گل‌های ترابی را از مسابقات پرسپولیس حذف کنیم، این تیم ۱۴ امتیاز کمتر خواهد داشت. برای درک بهتر این عدد بهتر است بدانید شاهین بوشهر تا اینجای فصل کلا ۱۷ امتیاز گرفته است! نمایش‌های ترابی در پرسپولیس فوق‌العاده کلیدی و گره‌گشاست. او غیر از ۱۰ گلی که زده، پنج پاس گل هم به همبازیانش داده است تا بدون چون و چرا، ارزشمندترین بازیکن فصل سرخ‌ها باشد. تنوع مهارت‌های ترابی هم جالب است. او هم با فرارهای تند و تیز به تیمش کمک می‌کند، هم قدرت دریبل‌زنی و ارسال‌های خوبی دارد و هم با ضربات ناگهانی از راه دور دروازه حریفان را باز می‌کند.  ترابی با این سطح کیفی، برای حضور در ترکیب اصلی تیم ملی خط و نشان می‌کشد و شانس بالایی هم برای ترانسفر در پایان فصل دارد. با این همه اما، وجه ممتاز فوتبال او همان است که ابتدای مطلب گفتیم؛ اینکه ترابی بدون ادا به توپ ضربه می‌زند. او حاشیه ندارد، خودخواه نیست و دنبال کارهای نمایشی هم نمی‌رود؛ گرچه توان بالقوه خوبی برای این کار دارد. برای مهدی ترابی مصالح تیم ارجح از منافع فردی است و شاید به همین دلیل باشد که در سیر پیشروی‌اش به سمت کفش طلای لیگ نوزدهم، هرگز رگه‌های «خودخواهی» در فوتبال او دیده نشده است. او موفق‌ترین خرید این سال‌های پرسپولیس بود که پشت پنجره‌های بسته با قرمزها قرارداد بست، شش ماه انتظار کشید و حالا ارزش‌های فنی بالای خودش را به رخ می‌کشد.