«رای» در فوتبال هم نیست آقای ارجمند!
نخست آنکه با کمال خضوع و خاکساری در مقابل ورزش‌های پهلوانی، باید گفت فوتبال هم خیلی مواقع توانسته محل خوبی برای نمایش ارزش‌های انسانی و جوانمردانه باشد. مهاجمی که به‌خاطر مصدومیت بازیکن حریف توپ را در موقعیت گلزنی بیرون می‌زند، حتما عرفان مد نظر آقای ارجمند را بو کشیده است. نکته دوم هم اینکه بر خلاف ادعای جناب بازیگر، بعید به نظر می‌رسد «رای» در فوتبال باشد. علی پروین در سال‌های اوج محبوبیتش بارها از نامزدهای مختلف حضور در مجلس شورای اسلامی حمایت می‌کرد و البته معمولا هیچکدام‌شان برنده انتخابات نمی‌شدند! محمد مایلی‌کهن و علی فتح‌الله‌زاده هم سابقه نامزدی در انتخابات مجلس را درحوزه تهران داشته‌اند که مجموع آرای هیچ‌کدام به صد هزار رای هم نرسید. همچنین روسای سازمان تربیت‌بدنی که بعدها کاندیدای انتخابات ریاست‌جمهوری شدند، در این آزمون ناکام ماندند. در همین دوره قبلی انتخابات ریاست‌جمهوری هم مثلا خبری در مورد حمایت مهدی طارمی و محسن مسلمان از یکی‌از کاندیداها منتشر شد که موج بزرگی به دنبال نیاورد. فوتبال قطعا جذابیت‌های دیگری دارد؛ آن‌قدر که همین آقای ارجمند سال ۹۳ با حکم بهرام افشارزاده، مشاور فرهنگی باشگاه استقلال شد و البته هرگز در آن پست منشأ اثر نشد. با این همه با توجه به سابقه و تجربه تاریخی با قدرت می‌توان گفت دنیای مستطیل سبز «رای‌آور» نیست و مردم در انتخابات براساس ملاک‌های دیگری نامزد مورد نظرشان را انتخاب می‌کنند.
