واکنش یکپارچه ایرانیان به فحاشی علیه کریم باقری؛
مـرد مردم
این دقیقا همان نقطهای است که کریم باقری در آن ایستاده. در حاشیه بازی حذفی تراکتور و پرسپولیس، تصاویر ناراحتکنندهای منتشر شد که نشان میداد شماری از هواداران تیم تبریزی علیه کریم باقری فحاشی کردهاند. دامنه این رفتار ناشایست چنان گسترده بود که خداداد عزیزی، سرپرست تراکتور پس از پایان بازی از باقری عذرخواهی کرد.
با این حال افکار عمومی موضوع را رها نکرد و طی ۷۲ ساعت گذشته، شاهد حمایت دستهجمعی بسیاری از اهالی فوتبال ایران و هواداران گوناگون از باقری بودیم. اینکه ریشه این محبوبیت کجاست و چگونه فردی میتواند تا این اندازه در قلب مردم کشورش ریشه بدواند، حتما عوامل مختلفی دارد که میکوشیم برخی از آنها را در این مطلب مرور کنیم. این، داستان مردی است که احترام گذاشت و تقریبا از همه مردم کشورش احترام دید. حساب آن معدود هم جداست.
فرزند رشید آذربایجان
اگر بخواهیم از رابطه کریم باقری با خود تراکتوریها شروع کنیم، باید بگوییم او فرزند رشید آذربایجان است؛ متولد تبریز که در عنفوان جوانی هم دو فصل برای تراکتور توپ زده. 
آقا کریم پس از آنکه از این تیم به پرسپولیس، تیم ملی و اروپا رسید و شهرتی ملی به دست آورد هم همیشه با احترام از سرخپوشان تبریزی یاد کرده است. اواسط همین ماه گذشته، زمانی که باقری به عنوان سرمربی موقت پرسپولیس در نشست خبری پیش از بازی لیگی با تراکتور حاضر شد، این تیم را شایسته قهرمانی در لیگ فصل گذشته دانست و عمیقا به آنها احترام گذاشت. با این حال شوربختانه جوابی که کریم گرفت، متفاوت بود.
ستاره سرافراز تیم ملی
کریم باقری برای تیم ملی ایران هم همیشه بازیکنی ارزشمند بوده است. او یکی از استوانههای نسل طلایی 98 به شمار میرفت و از نظر فردی نیز عناوینی به دست آورد که بعضا هنوز دستنیافتنی به نظر میرسد؛ از جمله رکورد بیشترین تعداد گل زده در یک دوره رقابتهای انتخابی جامجهانی. 
کریم طی 87 بازی ملی موفق به ثبت 50 گل شده که برای یک هافبک، حیرتانگیز و باورنکردنی است. باقری در 27 سالگی و پس از بازی برگشت با ایرلند در پلیآف جامجهانی 2002 از تیم ملی خداحافظی کرد و پس از آن فقط یک دوره کوتاه با درخواست علی دایی به این تیم برگشت که همان زمان هم موفق و اثرگذار بود!
رقیب همیشه محترم
یکی از رازهای محبوبیت بسیار بالا و همهگیر کریم باقری هم حرمتی است که این چهره ملی همواره برای رقبا قائل بوده. باقری با وجود سالها بازی برای پرسپولیس، هرگز کوچکترین اهانتی به هیچیک از حریفان نکرده و حتی یک کلمه حرف نامربوط از زبان او بیرون نیامده است. 
وضع در این مورد چنان است که اوایل دهه نود وقتی باقری با یک شوت بسیار زیبا گل برتری پرسپولیس در دربی را زد و طلسم مساویهای پیاپی در این مسابقه را شکست، در میکسزون از هواداران استقلال عذرخواهی کرد و گفت: «ببخشید که قلبتان را شکستم!» به همین دلیل هم این چند روز، خیلی از استقلالیها برای کریم سنگ تمام گذاشتند.
معتمد مربیان
یک نکته بسیار مهم در مورد کریم باقری، این است که او همیشه معتمد سرمربیان مختلف بوده و هر کسی روی نیمکت پرسپولیس و بعضا تیم ملی نشسته، دوست داشته با آقا کریم کار کند. از علی دایی تا یحیی گلمحمدی و از برانکو و کالدرون تا گاریدو و کارتال، همگی دوران خوبی را با باقری پشت سر گذاشتند و در پایان همکاری با پرسپولیس هم به شدت از منش و روش این اسطوره تمجید کردند. 
این در حالی است که مخصوصا سرمربیان خارجی نگران هستند که دستیار ایرانی چشم طمع به صندلی آنها داشته باشد. کریم اما نهتنها چنین نبود، بلکه بارها پیشنهاد سرمربیگری پرسپولیس را نپذیرفت و فروتنانه گفت: «من در این حد نیستم.»
همراه با مردم
کریم همچنین در خیلی از بزنگاهها کنار مردم کشورش بوده و آنها را فراموش نکرده. از آن جمله میتوان به حرکت انسانی او در سال 91 اشاره کرد؛ آنجا که پس از زلزله ورزقان، جلو افتاد و در بازار تبریز حجره به حجره برای زلزلهزدهها کمک جمع کرد. باقری در آن زمان گفته بود چیزی حدود 200میلیون تومان کمک جمع کرده که صرف بازسازی چند واحد مسکونی شد.
سال گذشته هم پیراهن شماره 6 تیم ملی با امضای باقری در تبریز به مبلغ یک میلیارد تومان به فروش رسید و این پول صرف کمک به بیماران سرطانی شد. بله؛ محبوبیت ناگهانی و بیدلیل به دست نمیآید و داستان کریم هم همین است، مردی که مچبند سه رنگ پرچم ایران را هرگز از دستش جدا نمیکند.
جوابیه محترمانه
در نهایت با وجود آنکه باقری طی این چند روز سکوت کرده و واکنشی به توهینها نشان نداده بود، بیانیه عجیب و فرافکنانه باشگاه تراکتور باعث شد این اسطوره فوتبال ایران در جوابیهای سرشار از ادب و متانت به این هجمهها پاسخ بدهد.
در بخشی از جوابیه کریم باقری آمده است: «اینجانب کریم باقری، فرزند ترکزبان این سرزمین، تا امروز سکوت کردهام؛ نه از سر بیتفاوتی، بلکه به این دلیل که نیازی به اثبات خود ندارم و باور دارم اصلاح برخی رفتارها از توان یک فرد خارج است. با این حال، پس از بیانیه منتشرشده از سوی باشگاه تراکتور، لازم میدانم نکتهای را شفاف و صریح بیان کنم. مطرح شده که آیا من در برابر فرزندانم بابت توهین به ترکزبانها خجالت کشیدهام یا نه. پاسخ روشن است: بله، خجالت کشیدهام؛ اما نه امروز. 
من آن احساس را چند سال پیش، در کنار آقای علی دایی، زمانی تجربه کردم که در خانه خودمان در تبریز مورد توهین و بیاحترامی قرار گرفتیم و در آن مقطع، واکنش موثر و روشنی دیده نشد... فوتبال باید محل رقابت سالم، همدلی و احترام متقابل باشد، نه بستری برای نفرت و تحقیر. در پایان، برای همه مردم ایران، با هر زبان و قومیت، آرزوی عاقبتبهخیری دارم.»
