تردیدهای زیادی در مورد سرعت کاهش سطح موجودی انبارهای نفت وجود دارد؛ آژانس بین‌المللی انرژی پیش‌بینی می‌کند در نیمه نخست سال ۲۰۱۸ موجودی انبارها افزایش یابد، چشم‌اندازی که خطر سقوط دوباره قیمت‌های نفت را در پی دارد. در این صورت، سازمان کشورهای صادر‌کننده نفت (اوپک) تلاش خواهد کرد بازار را به تعادل برساند و ممکن است مجبور شود باردیگر توافق کاهش تولید را تمدید کند.اما تحلیل‌هایی وجود دارد که احتمال بدتر شدن اوضاع را بیش از   شانس به سامان رسیدن آن ارزیابی می‌کند و اینکه بازار نفت باید خود را برای رویارویی با کاهش سطح قیمت‌ها آماده کند.

موجودی انبارهای نفت امسال به‌طور چشمگیری کمتر شده و در ماه اکتبر (مهر-آبان) به سطحی رسیده که فقط حدود ۱۰۰ میلیون بشکه بیش از میانگین پنج سال گذشته و بیش از دو سوم کمتر از ابتدای سال ۲۰۱۷ است. برداشت از موجودی انبارها در نیمه دوم امسال شتاب بیشتری گرفته و با افزایش شدید قیمت‌ها همزمان شده است. پایبندی اوپک به توافق کاهش تولید نیز در نوامبر (آبان-آذر) گذشته رکورد زد که خود کاهش سطح موجودی انبارها در ماه‌های بعدی را به همراه دارد، بنابراین تحلیلگران احتمال افزایش سطح موجودی انبارها را زیاد نمی‌دانند.بانک بین‌المللی گلدمن ساکس آمریکا پیش‌بینی می‌کند افزایش موجودی انبارها در سه ماهه نخست سال ۲۰۱۸ باید خیلی کمتر از افزایش معمول آن در این موقع سال باشد، ضمن آنکه موجودی انبارها یکبار دیگر در سه ماهه دوم کاهش می‌یابد. کاهش غیرمنتظره تولید ممکن است بازار نفت را بیش از آنچه انتظار می‌رود دچار کمبود کند به ویژه با توجه به وضعیت ونزوئلا که از کانون‌های اصلی عدم اطمینان است.

بانک آمریکایی گلدمن ساکس پیش‌بینی کرد، بازار نفت در اواسط سال ۲۰۱۸ بار دیگر به تعادل می‌رسد و منجر به یک خروج تدریجی از توافق کاهش تولید اوپک و غیراوپک تا پایان نیمه دوم سال ۲۰۱۸ می‌شود.  به عبارت دیگر، اوپک تا ماه ژوئن (خرداد-تیر ۹۷) که دوباره اعضای آن در وین گرد هم آیند، ماموریت خود در برنامه کاهش تولید نفت را به‌طور کامل انجام می‌دهد یا دست‌کم به آن نزدیک می‌شود.  اما با توجه به افزایش قیمت‌ها و افت سطح موجودی انبارهای نفت، کاهش تولید فوریت خود را از دست می‌دهد و اعضای این سازمان را به تقلب وسوسه می‌کند.«اوول هانسن» رئیس استراتژی کالا در بانک ساکسو دانمارک گفت: در حقیقت، قبل از اینکه به این نقطه برسیم، افزایش قیمت‌های نفت کارت دعوتی خواهد بود برای تقلب و این یعنی فروپاشی توافق کاهش تولید نفت. روسیه خود یکی از بزرگ‌ترین علامت سوال‌ها است؛ مقام‌های روسیه پیش از آخرین تمدید توافق کاهش تولید، تردیدهایی را مطرح و برای خروج از توافق به محض حذف مازاد عرضه اشتیاق نشان داده بودند.

دلایلی وجود دارد که چرا انگیزه برای تقلب همزمان با افزایش قیمت نفت افزایش می‌یابد؛ نخست اینکه خود افزایش سطح قیمت وسوسه‌کننده است زیرا فروش هر بشکه اضافه‌تر، به منزله درآمد بیشتر است.  دوم، وقتی در سال ۲۰۱۸ موجودی انبارها کاهش می‌یابد و قیمت‌ها بالا می‌رود، اعضای اوپک می‌فهمند که به انقضای اعتبار توافق کاهش تولید خیلی نمانده پس چرا پیشگام افزایش سطح تولید نباشند؟سوم، اعضای اوپک می‌دانند که افزایش قیمت‌های نفت یک خطر واقعی برای سهم بازار آنها است زیرا منجر به افزایش فعالیت‌های حفاری نفت در آمریکا می‌شود.  وزیر نفت نیجریه به وال‌استریت ژورنال گفته است ما خواهان تداوم افزایش قیمت نفت نیستیم. این پاسخ نشان دهنده ترس از افزایش چشمگیر سرمایه‌گذاری‌ها و حفاری‌ها در صنعت شیل آمریکا است.

مشکل اوپک این است که عمل متعادل کردن بازار گول زننده است و مشخص نیست چه قیمتی مناسب است که در آن هم اعضای اوپک به خواسته‌هایشان برسند و هم موجب افزایش سرمایه‌گذاری‌های جدید در صنعت شیل آمریکا نشود. در حقیقت، آژانس بین‌المللی انرژی و خود اوپک پیش‌بینی می‌کنند که عرضه نفت شیل آمریکا افزایش چشمگیری پیدا خواهد کرد. آژانس بین‌المللی انرژی پیش‌بینی کرده است، آمریکا در سال ۲۰۱۸ روزانه ۸۷۰ هزار بشکه نفت به تولید خود اضافه خواهد کرد در حالی که اوپک پیش‌بینی می‌کند این رقم بیش از یک میلیون بشکه در روز است. به نظر می‌رسد، بهترین نتیجه برای اوپک تداوم ثبات قیمت‌های نفت است که اجازه می‌دهد سطح موجودی انبارها کاهش یابد و عرضه نفت شیل نیز قدری بیشتر شود اما نه خیلی زیاد؛ اما با این سناریو نیز اوپک تا اندازه‌ای سهم بازار خود را از دست می‌دهد.