شیوع نفت‌دزدی و تولید بنزین دست‌ساز در ونزوئلا
شبکه پالایش نفت ونزوئلا که ظرفیت تولید آن زمانی به ۳/ ۱ میلیون بشکه در روز می‌رسید، دچار فروپاشی شده و تاسیسات نفتی و پالایش از تعمیرات مرتب برخوردار نبودند و با سقوط ارزش حقوق‌ها، شرکت PDVSA قادر نیست کارکنان ماهرش را حفظ کند.
این شرکت امسال آسیب‌های شدیدتری دید و تحت تاثیر تحریم‌های فلج‌کننده آمریکا، تولید نفت ونزوئلا در سپتامبر به ۳۹۷ هزار بشکه در روز سقوط کرد که پایین‌ترین رکورد تولید از دهه ۱۹۳۰ به این طرف بود. تولید نفت ونزوئلا پیش از وضع تحریم‌ها در ژانویه سال ۲۰۱۹، به ۲/ ۱ میلیون بشکه در روز می‌رسید.
تحریم‌ها واردات نفت ونزوئلا را هم هدف گرفتند و مردم این کشور ناچار شدند برای دریافت بنزین ساعت‌ها در جایگاه‌های سوخت در صف بایستند. بسیاری از شهروندان ونزوئلا این موضوع را تحقیر تلخی برای این عضو اوپک می‌دانند که صاحب بزرگ‌ترین ذخایر نفت قطعی جهان است.
زنجیره تامین بنزین دست‌ساز در میادین نفتی نظیر لاکانسپسیون در ایالت زولیا آغاز می‌شود. این میدان در ۱۵ سال گذشته بیش از ۱۲ هزار بشکه در روز نفت سبک بسیار ارزشمند تولید کرده اما در دو سال گذشته فعالیتش متوقف شده است. به گفته یک کارگر شرکت PDVSA، سارقان لوله‌های کوچکی را به خطوط لوله‌ای که نفت لاکانسپسیون را به مخازن نفت و تاسیسات صادرات منتقل می‌کنند، وصل کرده‌اند. کارمندان PDVSA که در ماه تنها چند دلار آمریکا حقوق دارند، با دریافت رشوه کوچکی چشمشان را به روی این دزدی می‌بندند. نیروهای امنیتی هم برای حفاظت از تاسیسات متروک چندان زحمتی به خود نمی‌دهند. این وضعیت در همه ونزوئلا جریان دارد و طی ۶ سال فروپاشی اقتصادی این کشور، سرقت تجهیزات از میادین نفتی متداول شده است.
شرکت PDVSA ماه‌ها برای تعمیر پالایشگاه‌های از کار افتاده تلاش کرده اما این تلاش‌ها با نشت‌های نفتی، نشت گاز و آتش‌سوزی‌های منجر به صدمات جانی، با مانع روبه‌رو شده است. این شرکت موفق شد تولید بنزین در پالایشگاه کاردون به ظرفیت ۳۱۰ هزار بشکه در روز و ال پالیتو به ظرفیت ۱۴۶ هزار بشکه در روز را در ژوئن و ژوئیه از سربگیرد، اما هر دو پالایشگاه با اختلالات برنامه‌ریزی نشده مواجه شده‌اند که در تولید سوخت وقفه ایجاد کرده است.
بر اساس گزارش رویترز، تا پیش از امسال مردم ونزوئلا نیازی به سرقت نفت و تولید بنزین دست‌ساز نداشتند. سوخت در ونزوئلا چند دهه بود که به لطف یارانه‌های سنگین، تقریبا مجانی بود اما اکنون یک خاطره دوردست به نظر می‌رسد.
