ده‌ها و صدها طرح جامع برای کشور تعریف شده و تا زمانی که مدیریت کلان کشور تصمیمات کلیدی در این زمینه نگیرد، تاثیر چندانی نخواهد گذاشت. دکتر مصطفی عباس‌زادگان، استادیار دانشگاه علم و صنعت ایران، در گفت‌وگو با ایسنا، گفت: وقتی درباره طرح جامع صحبت می‌شود، درباره یک سیستم سخن به میان می‌آید.

وی تهیه طرح جامع مسکن را به تنهایی ناکارآمد دانست و گفت: اجرای صحیح این طرح و تعدیل شاخص‌های توسعه‌ای و در یک راستا قرار دادن این دو مقوله، قطعا موجب کارآیی طرح جامع مسکن خواهد شد و در این زمینه مدیریت کلان و منطقی باید مورد توجه باشد.

عباس‌زادگان با بیان اینکه اجزای مختلف طرح جامع مسکن در ایران هماهنگ نیست، اظهار کرد: هنگامی‌ که نمی‌توان ابتدایی‌ترین مصالح ساختمانی مورد نیاز را تولید یا مدیریت کرد،‌ ادعای ساخت ‌۵/۱‌میلیون واحد مسکونی در سال غیر منطقی به نظر می‌رسد.

استادیار دانشگاه علم و صنعت ایران ادامه داد: در این زمینه باید مدیریت صنعتی را با مدیریت توسعه‌ای از ابتدا هماهنگ کرد تا نظام توسعه‌ای به وجود آید و بتواند ساخت ‌۵/۱‌میلیون واحد را تضمین کند و در غیر این صورت بحران به وجود خواهد آمد.

وی با غیر واقعی خواندن آماری که توسط دولت‌ها اعلام می‌شود، تصریح کرد: در حال حاضر سیمان با قیمت چند برابر نسبت به گذشته و متفاوت عرضه می‌شود و مساله‌ای است که مدیریت نشده و با این وضعیت چگونه می‌توان مساله بزرگتر طرح جامع مسکن را مدیریت کرد؟

مدرس دانشگاه فردوسی به شرایط دستیابی به هدف طرح جامع مسکن اشاره و بیان کرد: برای تولید مسکن باید ساخت و ساز سنتی به صنعتی تبدیل شود و مساله پیش ساختگی در این زمینه بسیار مهم است تا بتوان به ساخت ‌۵/۱‌میلیون واحد مسکونی نایل شد.

عباس‌زادگان یکی از راه‌حل‌های عرضه زمین را ایجاد شهرهای جدید دانست و گفت: باید سرریز جمعیت شهرهای بزرگ به شهرهای اقماری هدایت ‌شود تا بسیاری از مشکلات ناشی از تراکم جمعیت حل شود.

وی ادامه داد: جذب جمعیت به این‌گونه شهرها امکاناتی از جمله اشتغال، رفاه و مخصوصا سیستم حمل و نقل مناسب را می‌طلبد تا مردم بتوانند بین شهر جدید و شهر مادر رفت و آمد کنند.

استادیار دانشگاه علم و صنعت ایران با اشاره به تاثیر سهمیه‌بندی بنزین روی قیمت مسکن خاطر نشان کرد: نبود سیستم حمل و نقل

بین شهری، استفاده از اتومبیل‌های شخصی بنزین سوخت را به دنبال دارد و هنگامی ‌که سوخت به اندازه کافی نباشد، یکی از نیازهای ضروری بی پاسخ می‌ماند و شهرهای جدید جاذبه‌ای برای مردم ندارند و تقاضا برای مسکن و زمین در شهرهای بزرگ افزایش یافته و موجب افزایش قیمت می‌شود.

وی تاکید کرد: پیش از سهمیه‌بندی بنزین باید به وضعیت حمل و نقل عمومی‌سامان داده می‌شد و این امر به طور کامل ایجاد می‌شد تا روند هدایت جمعیت به شهرهای اقماری به طور مناسب صورت پذیرد.

عباس‌زادگان همچنین گفت: اگر ابتدا حمل و نقل عمومی ‌منظم ایجاد و سپس قیمت بنزین واقعی می‌شد و سوبسید را هدف‌دار می‌پرداختند، قطعا با بسیاری از مشکلات امروز مواجه نبودیم و مساله مسکن که قرار است خارج از شهرهای بزرگ حل شود، زیر سوال نمی‌رفت.

مدرس دانشگاه فردوسی با اشاره به واسطه‌ها در بازار مسکن بیان کرد: اگر منظور از واسطه‌ها بنگاه‌های معاملات ملکی ‌باشند و به صورت قانونی و صحیح عمل کنند، موجب ارائه خدمات و نزدیک شدن فروشندگان و خریداران می‌شوند.

وی ادامه داد: هنگامی‌واسطه‌ها مشکل ایجاد می‌کنند که با خرید واحدهای مسکونی و کنار گذاشتن آنها منتظر گران‌شدن و افزایش قیمت می‌شوند و در واقع با مسکن مانند کالا برخورد می‌کنند.

استادیار دانشگاه علم و صنعت ایران راه‌حل این مساله را افزایش مالیات بر املاک دانست و گفت: با افزایش حقی که شهرداری‌ها از املاک می‌گیرند، خالی نگه داشتن واحدهای مسکونی به صرفه نخواهد بود، در حالی‌ که در حال حاضر این مبلغ به قدری ناچیز است که نمی‌تواند موثر عمل کند و باعث ایجاد جریان ناسالم در جامعه شده است.

عباس‌زادگان با اشاره به اینکه فاصله بین اندازه شهرها در کشورهای توسعه نیافته زیاد است، افزود: ایجاد تعادل در این زمینه لازم است و این تعادل به معنای برابری نیست، بلکه باید توسعه در کشور با توجه به امکانات هر سرزمین صورت بگیرد، در حالی ‌که این امر در ایران صورت نمی‌پذیرد و همین باعث کمبود زمین و مسکن و از بین رفتن زمین‌های کشاورزی و طبیعت اطراف شهرها می‌شود و این توسعه ناپایدار را به دنبال دارد.