گشتی در خانه‌های رویایی - ۱۸ بهمن ۸۵

ویلاهای مدرن

«خانه‌ای در اوهایو»

ساخت: ۲۰۰۳

وسعت: ۲۳۰۰ فوت مترمربع

سال‌های زیادی بود که Golden Hill رو به زوال گذاشته بود و وضعیت آن روز به روز هم بدتر می‌شد و ساکنان آن نیز نقل مکان کرده بودند. اما در سال‌های اخیر ، خانواده‌های جوان و پیشه‌ور شروع به بازگشت به مجاورت و همسایگی Golden Hill نمودند و مشتاقانه خانه‌های قدیمی با ایوان‌های بزرگ و حیاط‌های وسیع را خریداری کردند. به طوری که تقاضاها برای خانه‌های چند خانواری نو افزایش یافت. یکی از موارد این نوسازی و الحاق برای یک زوج تحصیلکرده در اوهایو با یک خانه موجود بر جای مانده از دهه ۱۹۵۰ انجام یافت. مالکین خانه، دارای مجموعه نفیسی از فیلم و کتاب بودند و می خواستند یک انبار مناسب و قفسه نمایش نیز در داخل منزل ساخته شود. طرح اولیه خانه، فضا را به اتاق‌های بسیار کوچک تقسیم می کرد و در حقیقت نیازهای کارفرما را فراهم نمی‌ساخت. ‌راه‌حل طراحی ترکیبی از نوسازی خانه موجود به اضافه الحاق سه بخش بود که منطقا خانه را توسعه می‌داد. در ابتدا پارتیشن‌هایی که جدا‌کننده آشپزخانه و نشیمن بودند حذف شد و فضای بزرگ و یکپارچه‌ای برای نشیمن، ناهارخوری و آشپزخانه به وجود آمد.

۱ - ورودی جلوی ساختمان با اضافه کردن یک پیشخوان و راهروی مسقف و یک نشیمن ویژه تکمیل شد.

۲ -سکویی جدید در قسمت جنوبی برای بسط فضای نشیمن در حیاط پشتی اضافه شد. ۳-یک کتابخانه توسط یک دیوار از بازشوها و یک دیوار تشکیل شده از قفسه‌های کتاب در دو طبقه تکمیل شد. تمامی الحاقات دارای روکش چوب سرو غربی و قفسه‌های داخلی از چوب افرا با ترکیب مختلط و چندگانه از قفسه و کشو برای امکان بیشترین استفاده برای مالکین است. با به‌کارگیری مجموعه مسکونی K-Lofts مجموعه‌ای از نماهای هندسی بی‌نظیر، معماران گروه Janathan Segal نه واحد از خانه‌های با ارزش را توسعه دادند. همسایگی و مجاورت Golden Hill سن‌دیه‌گو تاریخی گوناگون از سبک‌های معماری، خانه‌هایی با سبک ویکتوریایی، سبک

Colonial Revivel و سبک استاد شاگردی را نمایش می‌دهد به علاوه تکسراها و خانه‌های گلی و ساختمان‌های آپارتمانی قرن بیستم و ساختمان‌های تجاری کم‌ارتفاعی خیابان‌های اطراف آن را می‌آرایند. معمار، توسعه‌دهنده و سازنده سن‌دیه‌گو FALA,Janathan Segal فردی فعال در باز زنده‌سازی تعدادی از مراکز تجاری شهر در مجاورت سن‌دیه‌گو است. علاوه بر این ، وی مجتمع‌های آپارتمانی مدرن رویایی را با خانه‌های تک خانواری قدیمی Golden Hill به‌صورت یکپارچه‌ای پیوند داده است. اودر شهر نوزده پروژه خانه‌سازی را به انجام رسانیده است.

Segal یک قطعه زمین گوشه در Golden Hill در جایی که یک فروشگاه خدماتی و پارکینگی متروکه در آنجا واقع بود خریداری کرد، فقط با ۹۰۰۰فوت مربع که در آن ساختمانی موجود بود، segal یک مجتمع آپارتمانی با یک گاراژ هم تراز با خیابان و یک فضای تجاری (خرده‌فروشی) کوچک پیشنهاد کرد. با اینکه طرح او تصویب شده بود اما واریانس لازم جهت دربرداشتن فضای خرده‌فروشی را نداد و این برای Segal که از ایجاد کاربری مختلط حمایت می‌کرد یاسی بزرگ بود.

Segal به جای متلاشی ساختن ساختمان‌های قدیمی سیاست به‌کارگیری این ساختمان‌ها را برگزید که موجب صرفه جویی در حدود ۰۰۰/۸۰دلار در هزینه‌های تخریب و ساخت شد. او خود در این خصوص می‌گوید که: «این کار برای محیط زیست بسیار مناسب و از نظر معماری هم بهتر است و برای خود ما هم از نظر مالی بسیار خوب است. او سقف موجود را از جا بر چید و آن را به جهت تحمل کردن طبقه دوم از نو ساخت. سپس پنج واحد مسکونی دو طبقه را به ساختمان‌های قدیمی الحاق کرد.

خانه‌ای در نیواینگلند

۲۵سال از زمانی که مکعب روبیک به پدیده‌ای خیره‌کننده در عرصه معماری مبدل شد، می‌گذرد. با این حال جذابیت آن برای Monica Ponce de Leon کماکان به قوت خود باقی است. او هر ساله در مدرسه طراحی GSD در کارگاه آموزشی تحت عنوان «پازل دیوانه‌کننده» به بحث پیرامون موضوع ذیل می‌پردازد:«هر گاه پیوند میان داخل و خارج حجمی به درستی برقرار گردد، خروج موفق از حجم نیازمند دخالتی ماهرانه در داخل آن خواهد بود.» Ponce de Leon و نادر تهرانی (همکار وی در GSD و شریک او در دفتر dA در بوستون) در طراحی خانه‌ای در نیواینگلند به ترسیم نمونه عملی این موضوع پرداخته‌اند. در واقع برخورد معمول آمریکایی در طراحی خانه‌ها مبنی‌بر اینکه هر فضای جدید حجمی جدید به مجموعه می‌افزاید، با ایده‌های این گروه سازگاری چندانی ندارد. آنها به نوعی مخالف پراکندگی هستند. قرارگیری اتاق‌های خواب در ارتفاعی که دیدهای نوک درختی را برای مالکان ساختمان امکان‌پذیر می‌سازد، نهایتا به ساختاری مکعب‌وار منجر شده است. اما هیچ اثری از سادگی در این مکعب به چشم نمی‌خورد. چرخش‌های ماهرانه در پلان و مقطع و تنوع گیج‌کننده متریال و فرم ، نمود بارز این امر هستند. سایت پروژه با مساحتی بالغ بر ۳۰ایکر در نیواینگلند غربی واقع شده است. در مورد موقعیت فعلی سایت باید گفت بخشی از بناهای قدیمی اطراف دهکده سبز بیضوی را احاطه کرده‌اند. از این رو وponce de leon تا حدودی سنت‌های بومی منطقه را نیز در طرح خود دخیل ساخته‌اند. چنان‌که پوشش نمای شرقی که از جانب دسترسی سواره قابل رویت است و نیز نمای جنوبی از جنس توفال‌های چوبی است، متریال‌هایی که به اعتقاد تهرانی نشات گرفته از زبان کشتزارند. این در حالی است که در طراحی نماهای غربی و شمالی که بیشتر جنبه خصوصی دارند، آزادی بیان اندیشه‌های دو معمار وضوح بیشتری می‌یابد. در طراحی فضاهای داخلی نیز دوری از کلیشه‌های بومی قابل لمس است.

ورود به ساختمان از طریق راه‌پله بیرونی و دقیقا در نقطه جدایی نمای جنوبی (با روکش چوب سرو) و نمای غربی (با روکش لاستیکی) امکان‌پذیر می‌گردد که تداعی‌گر شکافی است که سفری به مرکز زمین را در ذهن‌ها ترسیم می‌کند. دیواره‌ها نیز همچون ستون‌های نگهدارنده با هدایت پله‌ها به سمت داخل بنا و تکه‌تکه کردن ارتفاع سقف (گویی که دیگر نیازی به آن نیست) در خدمت ایجاد سازگاری میان پلان و مقطع قرار می‌گیرند.

نکته قابل توجه دیگر اینکه به نظر می‌رسد المان‌های داخلی به نوعی انعکاس ویژگی‌های خارجی ساختمان هستند. به عنوان مثال می‌توان استفاده از چوب ماهون در ساخت شومینه را نام برد که شیوه ترکیب و هم‌پوشانی طرح افقی و عمودی آن نمایان‌گر گوشه جنوب شرقی ساختمان است.

منبع: archnoise.com