با تشکر از ضمیمه بازار مسکن می‌خواهم در مورد مشکلات مستاجران مطالبی چند به عرض شما و بلکه مسوولان محترم بخش مسکن برسانم. خانم خانه‌داری هستم که همسرم در یکی از شرکت‌های بخش‌خصوصی شغل معمولی دارد و در نتیجه از اضافه‌کار و پاداش و... خبری نیست و همچنین دارای یک بچه هستم که به مدرسه می‌رود و هزینه‌های گاه و بیگاه او نیز خرجی کمرشکن برایمان شده است.

با تمام این تفاسیر مشکل بسیار بزرگی داریم که فکر می‌کنم تنها مشکل من نباشد، بلکه قشر بزرگی از جامعه را نیز درگیر خود کرده است.

امسال قیمت همه‌چیز ۲برابر شده است. تورم به قدری زیاد است که قیمت رهن و اجاره‌ها تقریبا ۲ یا ۳برابر شده است.

اکثرا رهن می‌خواهند و ما که اندوخته زیادی برای رهن نداریم مجبور به پرداخت کرایه‌های سرسام‌آور هستیم و مجبوریم اول ماه یک مقدار پول از این و آن قرض بگیریم تا شاید آخر ماه با کمک از قرض‌الحسنه و یا همسایه‌مان پول اجاره ماه بعد را در بیاوریم.

۱۶سال است که مستاجریم و در طی این ۱۶سال هر سال یا ۲سال یک‌بار به علت‌ گران‌تر شدن کرایه‌ها مجبور به عوض کردن خانه‌مان شده‌ایم.

بعضی‌ وقت‌ها با خودم فکر می‌کنم که واژه اجاره‌نشین‌ها واژه درستی برای وضعیت کنونی ما نیست، بلکه به جای آن شاید خانه‌به‌دوش‌ها یا فراموش‌شدگان مناسب‌تر باشد.

بعضی از این خانه‌دارهای عزیز، خانه‌هایشان را گران‌ و گران‌تر می‌کنند و پول روی پول می‌گذارند و مستاجران زیردست و پای آنان نابود می‌شوند.

از مسوولان محترم تقاضا داریم صدای این قشر ضعیف را بشنوند و به یاری ما بشتابند تا شاید با دخالت مستقیم آنان و یا تصویب نرخ‌های ثابتی برای ودیعه و اجاره‌بها در مناطق مختلف بشود جلوی این سیل عظیم تورم که بخشی از جامعه را بی‌خانمان کرده است، گرفت.

چرا عده‌ای می‌توانند خانه‌های اضافه‌شان را به هر قیمتی که می‌خواهند اجاره دهند و در مقابل عده‌ای هم که توان مالی فوق‌العاده اندکی دارند مجبور باشند هرچه مالک بگوید قبول کنند؟

آیا این عادلانه است؟

نیکان- تهران