درجه برتر برای ساختمان‌های سبز
الناز ابی‌زاده
هنگامی‌که بهWilliam Randolph Hearst در سال ۱۹۲۰ ماموریت داده شد تا بلوک ۶ طبقه به سبک Art Deco را در نشریات خود قرار دهد او پیش‌بینی کرد که در نهایت این بنا یک برج قابل ملاحظه و برجسته خواهد شد.

ساختمان توسطViennese exile Joseph Urban and George P. Post و پسران در 27- 1926 طراحی شد. این بنا به عنوان یک سمبل برجسته در سال 1988 از طرف کمیته حفاظت از بناهای برجسته برگزیده شد.
فاستر داخل ساختمان قدیمی‌را که روکش سنگی داشت همراه با ستون‌ها و تصاویر تمثیلی آن خراب کرد و پایه برج ۴۲ طبقه را با ساختمان قدیمی‌پوشش داد. به قسمت خارجی آن یک نمای شفاف و خیره‌کننده اضافه کرد تا فضای پایین آن غرق نور طبیعی شده و برج در بالای پایه آن بی‌وزن و شناور به نظر آید.
برای ورود به بنا، شخص باید از نمای اصلی ساختمان وارد ‌شود و از طریق آسانسوری که در سه طبقه نصب شده به طبقات بالا ‌رود. تصاویر حک شده از آب به نام «باران یخ» تا آتریوم‌های سر به فلک کشیده که کلیه فضا را اشغال می‌کنند، در تمام 6 طبقه وجود دارد.
این فضای شگرف مانند یک میدان شلوغ شهر است و دسترسی به تمام قسمت‌های بنا را فراهم می‌کند و شامل ورودی اصلی آسانسور، کافه‌تریای Hearst و تالار اجتماعات و ردیفی از بالکن‌هایی است که به صورت نیم‌طبقه برای جلسات و مراسم خاص در نظر گرفته شده‌اند.
نورگیرهای سقفی چشم‌انداز زیبایی به سوی بالا به نمای برج و به تکیه‌گاه‌های ضربدری ساختار برج دارند که شور و هیجان مضاعفی به فضای برج می‌دهند. از نظر ساختار، این برج یک برج مثلثی چهار طبقه است. با یک راه‌حل مناسب در این برج، 20‌درصد فولاد کمتر از مقدار مشخص شده در قرارداد استفاده شده است. گوشه‌هایی که ما بین قطرها به طرف عقب کشیده شده، تاثیر زیادی بر ابعاد عمودی آن دارند و لبه مشخص و سایه داری ایجاد می‌کنند.
این ساختمان جدید از نظر موارد زیست‌محیطی متمایز است. به گونه ای که با استفاده از ۸۵‌درصد فلز بازیافت شده ساخته شده است و به گونه ای طراحی گردیده که در مقایسه با ساختمان‌های معمولی مجاور آن ۲۶‌درصد انرژی کمتری مصرف می‌کند.
در کنار مشخصات فراوان، ساختمان فوق دارای سنسورهای نوری است که مقدار نور مصنوعی در هر طبقه را کنترل می‌کنند. براساس مقدار نور طبیعی موجود در هر زمان، سنسورهای متحرک هنگام خالی بودن اتاق می‌توانند کامپیوترها و چراغ‌ها را خاموش کنند.
سقف بنا نیز جهت جمع‌آوری باران به گونه‌ای طراحی شده است که در زمان بارندگی مقدار آب وارد شده به سیستم فاضلاب شهری را تا ۲۵‌درصد کاهش می‌دهد. آب باران جهت جایگزینی آب اتلافی در سیستم تهویه هوای دفاتر به کار می‌رود و همچنین از آن جهت مرطوب کردن و خنک نمودن فضای آتریوم نیز استفاده می‌شود.
نتیجتا این بنا اولین ساختمان اداری جدید در شهر است که زیرنظر انجمن ساختمان سبز ایالات‌متحده نشان برتر در زمینه برنامه انرژی و طراحی زیست‌محیطی به آن اعطا گردیده است.
معمار: فاستر و شرکا
سطح کلی( ناخالص): 856000 فوت مربع/ معادل 79500 متر مربع
سطح قبل استفاده: ۶۵۰۲۱۸ فوت مربع/ معادل ۶۰۴۷۰ متر مربع
تعداد طبقات: 46
سال اتمام: ۲۰۰۶
معمار مشاور: Core و Shell با همکاری Adamson
مرتفع‌ترین برج
در قرن بیستم، رقابت برای کسب این عنوان در شیکاگو و نیویورک جنجال برپا کرده بود، اما اخیرا این رقابت به آسیا انتقال یافته است.
هنگ‌کنگ، شانگهای، کوالالامپور و اکنون تایپه - تایوان، همه دارای بناهای عظیم مدرن هستند و بناهای بیشتری هم در هند و چین طراحی می‌شوند.
پس چرا ساختمان‌های کشورهای آسیایی خیلی مرتفع ساخته می‌شوند در حالی‌که ایالات متحده و اروپا در حال صرف نظر کردن از این رقابتند؟ جواب‌های فراوان این سوال شامل غرور، نشان آشکار توسعه ملی، پیشرفت، جاه‌طلبی و اشتیاق خلق بناهای سمبلیک جدید ملی است. در این میان همچنین امید به کسب اعتبار داخلی و خارجی حائز اهمیت است و کشورهای سرمایه‌دار کم‌توسعه را شدیدا دارای اعتبار بین‌المللی می‌کند.
تاثیر ارزش‌های سنتی
یک اختلاف در بینش فرهنگی بین‌غربی‌ها و آسیایی‌ها وجود دارد، به طوری که غربی‌ها صرفا میزان بلندی ساختمان را در نظر می‌گیرند و برای آسیایی‌ها اغلب ابرساختمان‌ها دارای ارزش نمادینی‌اند تا اهداف تجاری.
برج ۱۰۱ با ارتفاع ۵۰۸ متر در یک شرایط بحران اقتصادی ساخته شد. فضای اختصاص یافته به این برج چند برابر گران‌تر از قسمت‌های مختلف شهر است که فضای خالی فراوان دارند.


با توجه به این ریسک اقتصادی و نیز خاطره حمله به نیویورک آیا شرکت‌های چند ملیتی مایل به ساکن شدن در برج‌های بلند هستند؟ برج تایپه ۱۰۱ با ۱۰۱ طبقه، یکی از برج‌های بسیار بزرگ است که توسط C.Y.Lee و شرکا، معمار بسیاری از ساختمان‌های بلند تایوان و چین، طراحی شده است.
در ساخت این برج از سبک معبد چینی (pagoda-style) الهام گرفته شده است. از سطح زمین، دید بینندگان به اولین قسمت بنا جلب می‌شود اما بعد متوجه دومین قسمت به طرف بالا می‌شود‌، بدین ترتیب اندازه ظاهری بنا بیشتر دیده می‌شود. دومین قسمت برج 101 دارای 8 بخش است، یک عدد چینی که مفهوم پیشرفت دارد و همچنین به یک جوانه باز شده بامبو (گیاه خوش‌یمن چینی). به این ترتیب در طراحی آن توجه به فرم ترکیبی باعث ایجاد تعادل بین طرح بین‌المللی با فرهنگ سنتی این منطقه شده است. این برج به منطقه Hsinyi، تنها قسمت تایپه که در نقشه اصلی می‌باشد مسلط است.
تاثیر روش‌های مدرن
ساختار ترکیبی بتن - فولاد یک شاهکار فوق‌العاده مهندسی است. این بنا نه تنها باید بار فوق‌العاده زیاد خود را تحمل کند بلکه باید
در برابر زلزله‌ها و توفان‌ها مقاومت داشته باشد.
رطوبت نیمه گرمسیری، ابرهایی می‌آورند که قسمت فوقانی بنا را در طول زمستان نسبتا سرد، می‌پوشانند. برج 101 با ساخته شدن در فاصله فقط 200 متری (650 فوت) از خط گسل با ویژگی‌های پیشگامانه‌ای ساخته شده است. کره‌ای به وزن 725000 کیلوگرم (800TON) و قطر 5/5 متر (18 فوت) روی طبقه هشتاد و هشتم، قسمتی از سیستم تنظیم‌کننده رطوبتی یا TMD است. ساختار اصلی نسبت به زلزله انعطاف پذیر است و کره مانند یک آونگ است که برای خنثی کردن حرکت ایجاد شده توسط بادهای قوی یا زلزله با یک حرکت انعطاف‌پذیر تاب می‌خورد، بدین ترتیب تشدید (رزنانس) در ساختمان کاهش می‌یابد و پایداری فراهم می‌شود.
توپ آویزان سیستم TMD به عنوان یک جاذبه توریستی در رصدخانه بالای ساختمان مراجعین شهر را جذب می‌کند.
انتظار می‌رود یک‌میلیون توریست در سال از رصدخانه Topview Taipei دیدن کنند و توسط سریع‌ترین آسانسور دنیا که از سطح زمین تا ارتفاع 352 متری در عرض 37 ثانیه بالا می‌رود به آن برسند.
سریع‌ترین آسانسور دنیا در این برج ۱۷ متر در ثانیه ( ۵۵ فوت در ثانیه ) حرکت می‌کند. ساختار برج یک چارچوب جعبه فولادی است که به طرف مرکز، ۱۶ ستون متشکل از صفحات فولادی دارد و جهت افزایش استحکام هر‌کدام تا شصت و دومین طبقه با بتن پر شده است. نزدیک به هریک از چهار دیوار خارجی تا طبقه بیست و ششم دارای ۲ ابر‌ستون و ۲ ابر‌ستون فرعی و ۲ ستون گوشه ای است. ابر‌ستون‌ها و ابر‌ستون‌های فرعی با بتن مسلح ۱۰۰۰۰ Psi پر شده‌اند.
جسارت در ساخت
بنا کردن ساختمان آسان نبود، لازم بود هزاران تن فولاد و بتن به آسمان بلند شود. زلزله‌ای در زمان ساخت در مارس ۲۰۰۲ سبب افتادن جرثقیلی در برج شد و چندین کارگر ساختمانی کشته شدند.


همچنین سازندگان مجبور بودند به تقاضای دستور ساخت مبرم و طاقت فرسا به علت نزدیکی برج ۱۰۱ به فرودگاه Sungshan رسیدگی کنند. با توجه به درگیری‌ها، مسیر‌های پرواز، تهدید می‌شد، بنابراین در زمان ارائه طرح ۶۰ طبقه پیشنهاد شد که ارتفاع را محدود می‌کرد.تکمیل‌کننده‌های ترکیب این برج، رصدخانه و فضای رستوران در طبقه ۸۶ و ۸۸ هستند.
منظور فراهم کردن یک تاثیر قابل توجه از تایپه همراه با چشم‌اندازی از کوهستان، رود Keelung و جنوب دریای چین به طرف شمال برای گردشگران و جهانگردان است که موجب افزایش درک آنها را از حوزه رودخانه خواهد شد. درفضای باز برج 101Taipei آتریومی‌ وجود دارد که نمونه شبیه به آن به سبک باروک، بنام Pizza del Campideglio در رم می‌باشد.
این محل، چشم‌انداز فوق‌العاده‌ای رو به بالا به سقف شیشه‌ای و به اطراف و فروشگاه‌ها دارد.
تکمیل طرح برج 101 باید به‌عنوان یک دستاورد مهم برای تایوان در نظر گرفته شود و البته شاهدی براین موضوع است که این کشور می‌تواند از نظر فرهنگی و اقتصادی در سطح جهانی رقابت کند.
اغلب تایوانی‌ها از آنچه که برج ۱۰۱ نشان می‌دهد احساس غرور می‌کنند. در تایوان، احتمالا چنین سرمایه‌گذاری به شکل دیگر طراحی‌های شگرف ادامه پیدا کند. اگر تالار شهر Taichung توسط Frank Gehri و موزه Guggenheim توسط Zaha hadid در Taichungساخته شود، جزیره تایوان به جلب توجه جهانی ادامه خواهد داد.
منبع:www.archiweek.com