در پی درج گزارشی با عنوان ناگفته‌ها از ریزش خانه مسجدجامعی در صفحه ۷ شماره ۲۰۲۵ روزنامه «دنیای اقتصاد»، با پیگیری بیشتر خبرنگار روزنامه توضیحات ذیل در پی می‌آید: دلبستگی احمد مسجدجامعی به اهالی فرهنگ، هنر و رسانه آنچنان مشهود است که حضور مستمر و بی‌هیچ‌گونه هماهنگی قبلی بسیاری از دوستداران فرهنگ در دفتر کاری وی در طبقه چهارم ساختمان شورای‌شهر، به پدیده‌ عادی بدل شده است. برخلاف برخی از اعضای شورای‌شهر که ارتباط مستمری با اهالی رسانه ندارند، گپ‌ و گفت‌وگو با اصحاب خبر بخشی از برنامه روزانه مسجد‌جامعی است. آنگونه که خبردار شدم، سه‌شنبه گذشته سرکارخانم باباخانی از خبرنگاران روزنامه «دنیای اقتصاد» از سر دلسوزی و از باب همدردی در خصوص آنچه پیرامون منزل شخصی و محل سکونت احمدمسجد جامعی در فضای رسانه‌ای در روزهای اخیر مطرح بوده است، گفت‌وگوی دوستانه‌ای با ایشان داشته؛ گفت‌وگویی که یقینا از سر خیرخواهی روز پنج‌شنبه در روزنامه درج گردید.برای بسیاری که با روحیات مسجدجامعی آشنایی دارند، عدم اظهار و ابراز در خصوص احوالات شخصی از وجوه اخلاقی شخصیت اجتماعی وی است تا جایی که تخریب منزل مسکونی یک عضو شورای شهر، عدم پیگیری موضوع از جانب وی حتی در قامت یک شهروند عادی تا بدان جا بوده است که پس‌از گذشت دو ماه از وقوع این اتفاق، هنوز وضعیت حقوقی منزلش روشن نگردیده است.این موضوع آنچنان دور از ذهن است که به سوژه‌ای برای بسیاری از اصحاب رسانه و مساله‌ای برای طرح سوال بدل گردید.دوستانه بودن این گپ‌ و گفت‌وگو، از مخدوش بودن بسیاری از پاسخ‌هایی که در ذیل پرسش‌های مطروحه درج گردیده و تیتری که برای این گفت‌وگو انتخاب شده مشهود است؛ چراکه اگر مسجدجامعی برخلاف مشی اخلاقی‌اش قصد اظهارنظر پیرامون این حادثه را داشت، ناگفته‌ای باقی نبود که در صفحات روزنامه درج گردد.