وی در حالی مخالفت خود با توسعه این مد حمل و نقلی پاک در تهران را مطرح کرد که خود تجربه ۲۰ شهر برتر دنیا را در زمینه استفاده از دوچرخه به‌عنوان وسیله نقلیه پاک در سطح شهر مورد بررسی قرار داده بود. آقامیری چند دلیل برای این مخالفت مطرح کرد و گفت: از نظر زیرساخت در کشورهای توسعه‌یافته در زمینه استفاده از دوچرخه، هدف طی فاصله کوتاه بین خانه تا محل کار یا محل خرید است؛ به‌طوری‌که هرکس در صورت تغییر محل کار خود می‌تواند در اندک زمانی محل زندگی خود را تغییر دهد و به محل کار خود نزدیک کند؛ حال آنکه در کلان‌شهر تهران چه بسیار افرادی که فاصله محل زندگی تا محل کارشان حداقل ۲۰کیلومتر است و امکان دوچرخه‌سواری برای شهروندان در چنین مسیر طولانی امکان‌پذیر نیست.

وی ادامه داد: موضوع بعدی بحث اقلیمی است که نامساعد بودن اقلیم تهران برای دوچرخه‌سواری در فصل گرما و سرما و تابستان و زمستان، استفاده و سفر با دوچرخه را بسیار دشوار می کند. این عضو شورای شهر تهران افزود: همچنین از نظر توپوگرافی در شهر تهران و اختلاف ۹۰۰ متری ارتفاع شمال و جنوب و نیز وجود شیب‌های تند در شهر باعث می‌شود امکان استفاده از دوچرخه غیرممکن شود. این عضو کمیسیون عمران و حمل‌ونقل شورای شهر تهران با بیان اینکه از نظر پزشکی در هنگام دوچرخه‌سواری نیاز به تنفس عمیق است و یک ورزش هوازی است، ادامه داد: این در حالی است که آلودگی هوای تهران که بیش از ۲۵۰ روز در سال در مرز هشدار است، استفاده از این وسیله را غیر بهداشتی تلقی می‌کند و طبق نظر پزشکان این کار بهداشتی نیست.

آقامیری تاکید کرد: از نظر اقتصادی نیز در کشورهای پیشرفته به‌دلیل هزینه بنزین و استفاده از وسیله های بنزینی و حتی حمل‌ونقل عمومی هزینه بالایی دارد و خیلی از شهروندان و مخصوصا جوانان به سمت دوچرخه می‌روند؛ اما در تهران چنین شرایطی وجود ندارد و رویکرد اقتصادی ندارد و مورد استقبال قرار نمی‌گیرد. وی از شهرداری تهران خواست با قید فوریت نسبت به بازبینی این مصوبه اقدام کنند و نتیجه را به سمع و نظر اعضای شورای اسلامی شهر تهران برساند. به گزارش «دنیای‌اقتصاد» این اعلام موضع علیه مصوبه‌ای که پشتوانه قانونی توسعه دوچرخه‌سواری در تهران است، در حالی صورت گرفته که در شهرهای توسعه یافته نه تنها از مدت‌ها قبل روی این مد حمل‌ونقلی پاک حساب ویژه باز شده بود، بلکه به دنبال شیوع کرونا و توصیه به استفاده کمتر از ناوگان حمل‌ونقل عمومی به‌دلیل کاهش انتقال این بیماری، ترویج دوچرخه‌سواری حتی در سایر شهرهای جهان نیز بیش از پیش در اولویت قرار گرفت و نتایج مثبتی در پی داشت. آنچه در مخالفت با ترویج دوچرخه‌سواری مطرح شده نیز پیش‌تر روی میز کارشناسی قرار گرفته و به آن پاسخ داده شده بود. به‌عنوان مثال موضوع شیب تهران به‌عنوان مانع سفرهای طولانی با دوچرخه قبلا نیز مطرح شده بود و اولویت شهرداری تهران در دوره گذشته نیز این بود که کیلومتر اول و آخر سفرهای شغلی با دوچرخه انجام و بقیه مسیر به وسیله ناوگان حمل‌ونقل عمومی طی شود. به همین دلیل تعداد زیادی از ایستگاه‌های متروی تهران در چند سال اخیر به پارکینگ دوچرخه مجهز شدند. البته مدیران شهری قبلی نیز برنامه ترویج دوچرخه به‌عنوان مد حمل‌ونقلی روزمره شهروندان را با تب تندی آغاز کردند که خیلی زود به سردی گرایید و در ماه‌های پایانی عمر دوره گذشته مدیریت شهری، این موضوع دیگر با جدیت روزهای نخست دنبال نمی‌شد.