به گزارش «دنیای اقتصاد» سهیل آل‌رسول تصریح کرد: طی ۱۰ سال گذشته ظرفیت فعالیت‌های مهندسی در کشور ۵ برابر شده است. این در حالی است که سهم آنها از بودجه‌های عمرانی کاهش چشمگیری داشته و اگر بستر‌سازی لازم صورت بگیرد، می‌توان از این پتانسیل در حوزه‌های صادراتی استفاده کرد و از دانش فنی که وجود دارد ارزآوری داشت. وی با تاکید بر اینکه در شرایط کنونی ارزش پول ملی در مقابل سایر ارزها کاهش یافته و اجرای پروژه از سوی شرکت‌های ایرانی در مقایسه با رقبای خارجی بسیار ارزان‌تر است، افزود: امروز بسیاری از شرکت‌های خارجی تمایل به همکاری با شرکت‌های ایرانی دارند؛ زیرا از یک‌سو توان فنی و مهندسی شرکت‌های ایرانی بالا رفته و از سوی دیگر از نظر دستمزدی، قیمتی کاملا رقابتی پیشنهاد می‌دهند و موضوع دیگر اینکه شرکت‌های ایرانی از نظر فنی رشد مناسبی داشته‌اند که در آسیا نسبت به بسیاری از کشورها سطح بالاتری دارند.

آل‌رسول با تاکید بر اینکه در حال حاضر اغلب کشور‌های پیشرفته دنیا برای حل معضل بیکاری و اشتغال‌زایی در عرصه مهندسی ورود کرده‌اند، تاکید کرد: بهره‌گیری از فکر افزار‌ها از مهم‌ترین ابزار‌های اشتغال‌زایی است؛ در حالی‌که در کشور‌های توسعه‌نیافته اغلب حمایت‌های مالی برای اشتغال در حوزه ایجاد بنگاه‌های زودبازده است که متاسفانه اشتغال‌زایی چندانی نداشته و عمرشان نیز اندک است. نایب رئیس شورای مدیریت جامعه مهندسان مشاور ایران گفت: ایران در حال حاضر حدود سه هزار شرکت مهندس مشاور و بیش از ۴۰ هزار شرکت پیمانکاری دارد؛ درصورتی که امکانات و زیرساخت‌های لازم فراهم شود همه آنها توان صدور خدمات فنی و مهندسی و افزایش درآمد ارزی کشور را دارند؛ اما در حال حاضر مشکل مبادلات بانکی و محدودیت در صدور ضمانت نامه‌های بانکی مانع از تحقق این امر شده است. وی همچنین ادامه داد: گرچه نمی‌توان منکر ضعف شرکت‌های ایرانی در حوزه حقوقی به لحاظ ضوابط و الزامات بین‌المللی شد، اما آنچه واضح است ما سال‌هاست که مناقصه بین‌المللی برگزار نکردیم و اگرارتباط خود را با دنیا افزایش دهیم، ‌شرکت‌ها پتانسیل‌های لازم را به لحاظ کیفی و دانش فنی دارند.

اخبار مرتبط