شهرام جباری‌زادگان
کارشناس برنامه‌ریزی شهری

روز گذشته بخشی از خط ٧ مترو که گفته می‌شود ٢٢ کیلومتر است، بعد از سال‌ها انتظار سرانجام افتتاح شد. در ابتدا لازم می‌دانم از دست‌اندرکاران این پروژه و به‌ویژه مهندسان بادانش و کارگران پرتوان مترو که در اعماق زمین، سختی‌های بسیاری را متحمل شدند تا این بخش از خط ٧ مترو به بهره‌برداری برسد، صمیمانه قدردانی کنم. راجع‌به این خط گفتنی‌ها فراوان است اما در حال‌حاضر ترجیح می‌دهم به ٧ سوال زیر در مورد افتتاح خط ٧ مترو بسنده کنم.

سوال اول: چرا این خط که در ابتدا قرار بود در سال ٩٣ افتتاح شود با ٢٧ ماه تاخیر، در خرداد ٩٦ و آن هم به‌صورت ناتمام افتتاح شد؟

سوال دوم: در شرایطی که خطوط موجود مترو نیز فاقد قطار کافی است، چه اصراری وجود داشت که این خط با استفاده از ٣ رام قطار از سایر خطوط مترو افتتاح شود؟

سوال سوم: با توجه به اینکه این خط در مسیری پرتقاضا قرار دارد، بهره‌برداری از این خط فقط با ٣ رام قطار، چه اندازه می‌تواند پاسخگوی استقبال مسافران باشد؟

سوال چهارم: در شرایطی که قرار است از این خط صرفا روزی ٣ساعت و آن‌هم در ساعات غیر پیک بهره‌برداری شود، این خط چه سهمی در جابه‌جایی مسافر دارد؟

سوال پنجم: با توجه به اینکه قرار است از این خط از ساعت ١٠ تا ١٣ بهره‌برداری شود، در حالی که اوج ترافیک صبح از ٧ تا ٩ و اوج ترافیک عصر از ١٧ تا ١٩ است، این خط قرار است روزانه چند نفر را جابه‌جا کند؟

سوال ششم: در بیان ویژگی‌های خط ٧، اعلام شده در این خط ٣٠برابر برج میلاد بتن‌ریزی و ١١ برابر برج ایفل آرماتوربندی انجام شده است! آیا واقعا مسأله مردم، میزان بتون و آرماتور به‌کار رفته در این خط است یا سرعت و سهولت استفاده از آن؟

سوال هفتم: همچنین در مراسم افتتاح خط ٧ گفته شده برق فشار قوی این خط برابر فاصله ارومیه تا بندرعباس است! آیا بهتر نبود به جای اندازه‌گیری فاصله آذربایجان تا خلیج فارس، می گفتیم این خط چقدر می‌تواند فاصله‌ها را در تهران کاهش داده و در هزینه مردم صرفه‌جویی می‌کند؟

کلام آخر؛ واقعا خط ٧ مترو با اختصاص ٣ رام قطار و ٣ ساعت فعالیت روزانه، قرار است چه دردی از شهروندان تهران درمان کند؟