آیا کارکنان در پشت رایانه‌های خود همیشه کارهای رایانه‌ای انجام می‌دهند؟ پاسخ این پرسش به نحو فزاینده‌ای نه است! هر کارمند آمریکایی استفاده کننده از اینترنت به طور متوسط ۹۰ دقیقه از وقت روزانه‌ خود را صرف ملاقات وب‌سایت‌های غیرمرتبط به کار خود می‌کند و ۸۰۰ میلیون ساعت کار کارفرماهای کانادایی در اثر مراجعه شخصی کارکنان به سایت‌های شبکه جهانی تلف می‌شود. این کارکنان از اینترنت برای ارسال ایمیل برای دوستان خود، خرید و فروش بر خط، معامله اوراق بهادار، کاریابی و بازی‌های رایانه‌ای استفاده می‌کنند. در یکی از ماه‌های اخیر «پوگودات کام» گزارش داد که بیش از یک‌میلیون نفر در سر کار خود به سایت بازی آن سر زده‌اند و هر بازیکن بازی رایانه‌ای در سرکار خود به طور متوسط دو ساعت و نیم از وقت خود را صرف یکی از بازی‌های این سایت کرده است! همان‌طوری که یکی از کارکنان ۲۴ ساله پشتیبانی فنی در «دالاس» به طور اتفاقی بیان کرد «برای من هرگز پیش نمی‌آید که وقتی سر کار نیستم پوگو بازی کنم».

اگر نفس کار جالب نباشد یا فشار زیادی برای فرد ایجاد کند، کارمند به احتمال زیاد تحریک می‌شود تا کار دیگری انجام دهد و چنانچه چنین کارمندی به اینترنت دسترسی داشته باشد، این «کار دیگر» به طور فزاینده‌ای در قالب استفاده از اینترنت به عنوان یک سرگرمی یا «موج سواری در فضای مجازی» سالانه به میزان ۵۴ میلیارد دلار به صورت کاهش بهره‌وری برای کارفرمایان آمریکایی هزینه در بر دارد.

راه‌حل جلوگیری از موج سواری در فضای مجازی این است که مشاغل را برای کارکنان جالب کنیم، برای از بین بردن یکنواختی و بی‌تنوعی زنگ تفریح‌های رسمی برقرار کنیم و دستورالعمل‌های روشن و مشخصی تهیه کنیم که حدود فعالیت‌های بر خط را برای کارکنان تعیین کند. بسیاری از کارفرماها هم اقدام به نصب نرم‌افزارهای بازرسی پیچیده‌ای که قادر به ردیابی رفتار کارکنان مشغول به کار با رایانه است، کرده‌‌اند. شما به عنوان مدیر باید اطمینان حاصل کنید که کارکنانتان مشغول کارند و از کار طفره نمی‌روند که کارکنان شما اسرار سازمان را لو نمی‌دهند و بالاخره اینکه سازمانتان در مقابل کارکنانی که ممکن است از طریق ارسال پیام‌های نامناسب در خطوط اینترنت سازمان شرایط دشمن‌گونی را برای زنان یا گروه‌های اقلیت به وجود آورند، محفوظ و ضدضربه است.

منبع: کتاب کلیدهای طلایی مدیریت منابع انسانی