سه روش گوگل در تامین انرژی پاک
گوگل یک تیم تخصصی برای یافتن و استفاده از منابع کافی انرژی‌‌‌های «بدون کربن» ایجاد کرده است. وظیفه این تیم، اطمینان یافتن از تامین انرژی پاک کافی برای رسیدن به اهداف توسعه پایگاه‌‌‌های داده شرکت تا سال ۲۰۳۰ است. چنین هدفی از یکسو، همگام با الزامات قانونی و انتظارات جامعه برای توجه به مسائل زیست‌‌‌محیطی است و از سوی دیگر، افزایش پرشتاب مصرف انرژی شرکت را جبران می‌کند تا به پایداری زنجیره تامین نیز بیفزاید.
گوگل به تازگی چند قرارداد با تامین‌‌‌کنندگان انرژی خورشیدی و سایر منابع برق «بدون کربن» در آسیا و اقیانوسیه منعقد کرده تا از طریق آنها ۲۷۵ مگاوات نیروی جدید به شبکه خود متصل کند. این قراردادها شامل یک شبکه از پروژه‌‌‌های کوچک خورشیدی در نواحی پرتراکم ژاپن، یک نیروگاه زیست‌‌‌توده (biomass) در سنگاپور و استفاده از ظرفیت‌‌‌های بادی و خورشیدی جدید در استرالیا و هند می‌‌‌شوند. گوگل پیش‌تر از همکاری با شرکت سرمایه‌گذاری بلک‌‌‌راک (BlackRock) برای تامین یک گیگاوات انرژی خورشیدی در تایوان خبر داده بود؛ کشوری که ۸۵درصد از انرژی مصرفی پایگاه‌‌‌های گوگل در آن هنوز از نیروگاه‌‌‌های زغال‌‌‌سنگ و گاز طبیعی تامین می‌شود.
گوگل یک تیم کامل را مامور یافتن انرژی بدون کربن کافی برای تامین نیازهای طرح گسترش پایگاه‌‌‌های داده این شرکت تا سال ۲۰۳۰ و در نقاط مختلف جهان کرده است. این تیم در سال گذشته میلادی به ۶۶درصد از هدف خود رسیده بود.
پایگاه‌‌‌های داده گوگل در سال ۲۰۲۳ حدود ۲۴تراوات ساعت برق مصرف می‌‌‌کردند که معادل ۷ تا ۱۰درصد از تمام پایگاه‌‌‌های داده جهانی بود. از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۳، مرکز محاسبات ابری و هوش مصنوعی گوگل، ۱۱۵ قرارداد برای تامین بخشی از این بار سنگین مصرفی امضا کرد که معادل ۱۴ گیگاوات می‌‌‌شد. بیشتر این قراردادها با تامین‌‌‌کنندگان انرژی خورشیدی و بادی بوده‌‌‌اند ولی گوگل به فناوری‌‌‌های نوظهور انرژی مانند زمین‌‌‌گرمایی و نسل بعدی انرژی هسته‌‌‌ای هم چشم دارد.
گورگیو فورتوناتو، رئیس واحد تامین انرژی پاک گوگل در منطقه آسیا-اقیانوسیه می‌‌‌گوید که روند قراردادها به‌ویژه در این منطقه با کندی پیش می‌رود و با مشکلات خاص خود مواجه است. به گفته او «هر منطقه، چشم‌‌‌انداز انرژی خود را دارد و شرایط جغرافیایی و سیاستگذاری متفاوتی بر آن حاکم است. به این دلیل، سیاست‌‌‌های شرکت برای تامین انرژی در هر منطقه باید متناسب با شرایط آن طراحی شود.»
گوگل از سه استراتژی برای عبور از این موانع استفاده می‌کند. تاکتیک‌‌‌های آنها بر نوع قرارداد در هر منطقه جغرافیایی نیز اثر می‌‌‌گذارد.
۱- تفکر کوچک در محدودیت‌های سرزمینی
در کشوری مانند ژاپن، تراکم جمعیت باعث کمبود زمین کافی برای پروژه‌‌‌های بزرگ تامین انرژی می‌شود. به همین دلیل، استراتژی شرکت در این جزیره، تلاش برای یافتن شبکه‌‌‌ای از پروژه‌‌‌های کوچک‌تر در نزدیکی پایگاه‌‌‌های داده آن است. آنها تاکنون با دو شبکه انرژی به نام‌‌‌های «کلین انرژی کانکت» و «شیزن انرژی» قراردادی برای تامین ۶۰ مگاوات امضا کرده‌‌‌اند. این بخشی از بودجه ۶۹۰ میلیون دلاری گوگل برای سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌‌‌های خود در ژاپن است.
همین فلسفه در سنگاپور هم استفاده می‌شود. گوگل از تامین‌‌‌کنندگانی انرژی می‌‌‌خرد که ضایعات کشاورزی و صنعت چوب را در نیروگاه‌‌‌های زیست‌‌‌توده به کار می‌‌‌برند. طبق گزارش‌‌‌های شرکت، این نوع نیروگاه، ۶ برابر نیروگاه‌‌‌های خورشیدی هم‌‌‌اندازه برق تولید می‌کنند.
۲- مشارکت در سیاستگذاری انرژی پاک
یکی از دلایل رشد کُند انرژی‌‌‌های پاک در آسیا-اقیانوسیه، نظام سیاستگذاری دولت‌‌‌هاست. گوگل برای بهبود این وضعیت، به همراه شرکت‌هایی مانند آمازون، اپل، متا و نایکی «ائتلاف انرژی پاک آسیا» را ایجاد کرده است.
این گروه، هوادار سیاست‌‌‌های محلی مشوق انرژی‌‌‌های تجدیدپذیر و کم‌‌‌کربن هستند تا از این طریق میزان عرضه انرژی‌‌‌های پاک افزایش یابد و امکان خرید این دسته از انرژی‌‌‌ها تسهیل شود. مثالی از یکی از موفقیت‌‌‌های اخیر این ائتلاف، ایجاد یک ساختار تراکنشی در ویتنام است که به شرکت‌ها اجازه می‌دهد از طریق قراردادهای بلندمدت، انرژی تجدیدپذیر خود را ساده‌‌‌تر خریداری کنند.
۳- ایجاد قراردادهای منعطف
گوگل در سال ۲۰۰۹ پیشگام قراردادهای خرید شرکتی از نیروگاه‌‌‌های انرژی تجدیدپذیر شد. از آن زمان، آنها توانسته‌‌‌اند با توافق‌‌‌های خرید نیرو (PPA)، ۲۰۰ گیگاوات انرژی پاک را به شبکه جهانی نیروی خود اضافه کنند. اوج این قراردادها در سال ۲۰۲۳ بود که به تنهایی باعث اضافه شدن ۴۶ گیگاوات ظرفیت به شبکه تامین شرکت شد.
اکنون گوگل به دنبال استفاده از نوع جدیدی از قرارداد است. مدل جدید آنها تعرفه انتقال پاک (clean transition tariff) نام دارد که در آمریکا به تاسیسات تامین انرژی در پیاده‌سازی کم‌‌‌ریسک فناوری‌‌‌های جدید کمک می‌کند.
این مدل قرارداد، تفاوت هزینه‌‌‌های سرمایه‌گذاری انرژی‌‌‌های فسیلی و جایگزین‌‌‌های پاک‌‌‌تر را پرداخت می‌کند تا تامین‌‌‌کنندگان فقط به دلیل سرمایه‌گذاری‌‌‌های سنگین اولیه، دلسرد نشوند. چنین سیاستی توسط شرکت در استرالیا و هند هم شروع شده است.
منبع: trellis
