چگونه «فیل محل کارتان» را کوچک کنید

نویسنده: Rodger Dean Duncan تقریبا همه ما در موقعیت‌‌‌هایی بوده‌‌‌ایم که مساله مهمی بروز می‌کند و هیچ‌‌‌کس حاضر نیست درباره‌‌‌اش صحبت کند. این اختلاف خاموش را می‌توان به فیلی تشبیه کرد که وسط اتاق است و همه آرزو می‌کنند «ای کاش یک نفر رامش کند!» گفت‌‌‌وگوی صریح و بی‌‌‌پرده به صداقت و شفافیت نیاز دارد و به همین دلیل می‌تواند معذب‌‌‌کننده و ناخوشایند باشد، پس طبیعی است که وسوسه شویم که بگذاریم اختلاف‌‌‌ها به قوت خود باقی بمانند.

جنیویو هاوکینز، متخصص سلامت روان در محیط کار می‌تواند اینجا راهگشا باشد. او کتابی دارد به نام: «کوچک‌‌‌سازی فیل‌‌‌ها: برطرف‌‌‌سازی اختلافات کاری برای خلق ارزش جمعی» که در این زمینه حرف‌‌‌هایی برای گفتن دارد.

اما «اختلافات خاموش» چه شکلی است و چه حسی دارد؟ هزینه نپرداختن به آن چیست؟

هاوکینز می‌‌‌گوید: «اختلاف خاموش تنش و استیصال فزاینده‌‌‌ای است که حواستان را پرت می‌کند و انرژی‌‌‌خوار است. این نوع اختلاف باعث می‌شود مردم پشت درهای بسته پچ‌‌‌پچ کنند. شاید شخصی کار خود را درست انجام نمی‌‌‌دهد، یا از قدرتش سوءاستفاده می‌کند یا سازوکارهای نامناسبی وجود دارند که نادیده گرفته می‌‌‌شوند.»  به گزارش موسسه استرس آمریکا، سالانه ۳۰۰ میلیارد دلار به خاطر غیبت از کار، ترک شغل، کاهش بهره‌‌‌وری و هزینه‌‌‌های بیمه‌‌‌ای ناشی از استرس از بین می‌رود. این هزینه‌‌‌ روبه‌‌‌رو نشدن با اختلافات خاموش است که همچون ویروسی پخش می‌شود و اعتمادبه‌‌‌نفس، سلامت و عملکرد را کاهش می‌دهد.

هاوکینز از پنج اصل حساب‌‌‌پذیر می‌‌‌گوید. سوالاتی که بد نیست مردم برای حفظ مسوولیت‌‌‌پذیری از خود بپرسند:

وضوح: آیا دقیقا می‌‌‌دانم باید چه کاری، چطور و تا چه زمانی انجام شود؟ ارتباط کار من با اهداف مرتبط چیست؟

توانایی: آیا مهارت‌‌‌ها به درستی به وظایف اختصاص داده شده‌‌‌اند؟

ظرفیت: آیا زمان و منابع کافی برای هر شغل وجود دارد؟

مربی‌‌‌گری: آیا محیط را آنقدر امن کرده‌‌‌ام که نیروها به راحتی بتوانند شکست بخورند و درس بگیرند و با کنجکاوی و طرح سوالات، یادگیری را سریع‌‌‌تر کنند؟

عواقب: آیا عملکرد را عینی و مستقیم می‌‌‌سنجم؟ دستاوردها را به رسمیت می‌‌‌شناسم و در مواقع نیاز راهنمایی می‌‌‌کنم؟

هاوکینز می‌‌‌گوید: «اگر همه این سوالات مطرح شوند، مردم خود را مسوول می‌‌‌دانند و انرژی زیادی آزاد می‌شود که می‌تواند صرف انجام کار واقعی شود.»

هاوکینز می‌‌‌گوید: «فیل‌‌‌ها زمانی بزرگ و بزرگ‌تر می‌‌‌شوند که ذهیتی همچون «من درست می‌‌‌گویم» و «چیزی که تغییر نمی‌‌‌کند، پس فایده‌‌‌اش چیست؟» شایع می‌شود. این طرز فکرهای سخت و انعطاف‌‌‌ناپذیر باعث می‌‌‌شوند که افراد یا با صدای بلند یا پشت درهای بسته بر مواضع خود پافشاری کنند.»

به گفته هاوکینز، پذیرش فیل در سازمان از تفکر طرفدار رشدی سرچشمه می‌‌‌گیرد که در آن کنجکاوی در اولویت است؛ کنجکاوی درباره خود، دیدگاه‌‌‌های گوناگون و تاثیر محیطی که در آن کار می‌‌‌کنیم. افرادی که نسبت به فیل‌‌‌ها کنجکاو هستند، سعی دارند محیطی فراهم کنند که در آن دیگران احساس امنیت و ارزشمندی داشته باشند تا کنجکاوی دیگران را هم تقویت کنند.

حالا در این شرایط رهبران چگونه می‌توانند فرهنگی را در سازمان نهادینه کنند که  در مواجهه زودهنگام با فیل‌‌‌ها تبدیل به رفتار عادی کارکنان شود؟ هاوکینز پیشنهاد می‌کند:

• ارتباطی برقرار کنید که در آن افراد احساس تعلق، امنیت و ارزشمندی داشته باشند. همین خود کنجکاوی را امکان‌‌‌پذیر می‌کند.

• فیل‌‌‌های خود را بشناسید و نسبت به آنها کنجکاو باشید و به این ترتیب الگوی کنجکاوی برای دیگران شوید.

• زبان مشترکی برای کوچک‌‌‌سازی فیل‌‌‌ها ایجاد کنید تا صحبت درباره‌‌‌شان راحت‌تر شود.

• روش‌های خلاقانه حل مساله را بدون اختلافات اجتماعی تسهیل کنید تا تیم‌‌‌ها بتوانند تفاوت را تجربه کنند.

• از قصه‌‌‌گویی کمک بگیرید تا افراد را تشویق کنید به فیل‌‌‌های خود بپردازند.

• راهنمای دیگران در کوچک‌‌‌سازی فیل‌‌‌ها باشید و اعتماد به‌‌‌ نفسشان را تقویت کنید.

• راه‌‌‌ و رسم مربی‌‌‌گری را به آنهایی که زودتر فیل‌‌‌ها را شناختند بیاموزید تا کوچک‌‌‌ساختن فیل تبدیل به سنت و همه‌گیر شود.

هاوکینز می‌‌‌گوید: «درک مشترک، فیل‌‌‌ها را کوچک می‌کند.» وقتی دیدگاه شخصی را درک نکنیم، شکاف بینمان صعب‌‌‌العبور به‌نظر می‌‌‌رسد. اما اگر بتوانیم بپذیریم که حقیقت صرفا آن چیزی نیست که ما قبول داریم و چند حقیقت وجود دارد، می‌‌‌توانیم نسبت به دیدگاه‌‌‌های جایگزین و حقایق دیگر کنجکاو باشیم. پذیرش دیدگاه‌‌‌های همدیگر یک درک مشترک ایجاد می‌کند. با درک مشترک فیل دیگر آن‌‌‌قدرها هم بزرگ و کنترل‌‌‌نشدنی به نظر نمی‌‌‌رسد، زیرا می‌توانیم دیدگاه‌‌‌های گوناگون را کنار هم بگذاریم و تصویر کامل را ببینیم.

هاوکینز می‌‌‌گوید: «در دنیای ناپایدار، نامطمئن، پیچیده و مبهم امروز بیش از هر زمان دیگری به همکاری نیاز داریم. نرخ بالای اضطراب و افسردگی باعث شده مردم اغلب احساس کنند که حتی معلوم نیست باید از کجا شروع کرد، چه برسد به حل چالش‌‌‌های پویا و پیچیده زندگی. ما به مهارت‌‌‌های گوناگونی نیازمندیم و قابلیت کوچک کردن فیل‌‌‌ها صرفا یکی از آنهاست. مردم باید بتوانند با درک اصول اولیه علوم اعصاب و ایجاد جوامعی یکپارچه و امن، شرایطی فراهم کنند که در آن افراد بتوانند در کنار هم نسبت به دیدگاه‌‌‌های دیگر کنجکاو باشند و همکاری بهتری را ترتیب بدهند.»

منبع: Forbes