تقریبا همه ما در موقعیتهایی بودهایم که مساله مهمی بروز میکند و هیچکس حاضر نیست دربارهاش صحبت کند. این اختلاف خاموش را میتوان به فیلی تشبیه کرد که وسط اتاق است و همه آرزو میکنند «ای کاش یک نفر رامش کند!» گفتوگوی صریح و بیپرده به صداقت و شفافیت نیاز دارد و به همین دلیل میتواند معذبکننده و ناخوشایند باشد، پس طبیعی است که وسوسه شویم که بگذاریم اختلافها به قوت خود باقی بمانند.