زوم؛ انقلابی در حمل و نقل دانش‏‏‌آموزان

مترجم: مریم مرادخانی راننده اتوبوس مدرسه در حال صحبت با بیسیمش است، در حالی که بچه‌‌‌ها در حال سوار شدن به اتوبوس زرد‌رنگی هستند که دود غلیظی از اگزوزش بیرون می‌‌‌آید. در آمریکا، این صحنه‌‌‌ای رایج است که سال‌‌‌هاست دیده می‌‌‌شود. رساندن بچه‌‌‌ها به مدرسه و حفظ امنیت آنها در مسیر، یکی از چالش‌‌‌های قدیمی و حل نشده عرصه آموزش عمومی است. طی یک قرن اخیر، کمتر کارآفرینی به این موضوع پرداخته یا تلاش کرده سیستم سنتی حمل و نقل را دگرگون کند.

اما «ریتو نارایان»،  یکی از معدود کسانی است که سعی کرده راهی برای حل مشکلات حمل و نقل دانش‌‌‌آموزان پیدا کند. او انقلابی در این عرصه ایجاد کرده. ریتو،  ۵۰ ساله و هندی‌‌‌تبار است. او بنیان‌گذار «زوم» است؛ یک کسب‌‌‌وکار پایدار و حافظ محیط زیست با اتوبوس‌‌‌های برقی. ریتو وقتی کوچک بود،  مادرش مجبور شد شغلش را کنار بگذارد تا به بچه‌‌‌ها برسد. او می‌‌‌گوید:  «آن موقع نمی‌‌‌دانستم چرا مادرم از کارش استعفا داد و تمرکزش را روی تحصیل من گذاشت. اما وقتی ازدواج کردم و بچه‌‌‌هایم به مدرسه رفتند،  خودم هم با همان دوراهی مواجه شدم.» او در آن زمان از مدیران شرکت eBay بود. بچه‌‌‌هایش پیش‌‌‌دبستانی بودند. او گاهی مجبور بود خودش آنها را به مدرسه برساند،  چون یا اتوبوس کلا نمی‌‌‌آمد یا از آن جا می‌‌‌ماندند. حتی با وجود برنامه مراقبت از کودک،  اغلب اوقات مجبور بود زودتر از محل کار بیرون بیاید. فقدان وسیله نقلیه ایمن و مطمئن باعث می‌‌‌شد او اغلب دیر برسد. همه والدینی که بچه دارند این شرایط را تجربه کرده و درک می‌‌‌کنند.

ریتو با همان مشکلی مواجه بود که ۳۰ سال پیش مادرش با آن دست و پنجه نرم می‌‌‌کرد. او می‌‌‌گوید:  «باورم نمی‌‌‌شود که چیزی تغییر نکرده.» او پس از تحقیق متوجه شد که این مشکل در تمام دنیا وجود دارد و فرا‌نسلی است.

او تصمیم گرفت با یافتن یک راه‌حل،  فرصت‌‌‌ها و امکان‌‌‌های جدیدی برای همه والدین ایجاد کند. ایده اولیه او،  طراحی یک نسخه مشابه اوبر برای والدین شاغل بود. نام محصول را نیز «لیفتی» گذاشت. برای تست کردن این ایده،  به گروهی از والدین در شهر پالوآلتو کالیفرنیا ایمیل فرستاد. عنوان ایمیل،  این بود:  «راننده‌‌‌ها! لطفا برای بچه‌‌‌ها پدری/مادری کنید.» این عنوان،  توجه والدینی را که نگران امنیت بچه‌‌‌هایشان بودند جلب می‌‌‌کرد. اما یک پدر و مادر،  چرا باید ریسک کنند و فرزندشان را به راننده‌‌‌ای بسپارند که به او اعتماد ندارند. ریتو باید اطلاعاتی ارائه می‌‌‌داد تا اعتمادشان را به دست آورد،  از جمله سابقه رانندگی،  پاکیزگی خودرو،  وقت‌‌‌شناسی و... او در ایمیلش گفت که این مشکل را حل خواهد کرد.

طی ۲۴ ساعت پس از ارسال ایمیل،  بیش از ۳۰۰پدر و مادر به او پاسخ دادند و اظهار علاقه‌‌‌مندی کردند. آنها در گفت‌وگوهای معمول خود با سایر والدین،  اسم لیفتی را شنیده بودند. گوگل نیز با آنها تماس گرفته بود چرا که می‌‌‌خواست آن را به عنوان یک مزایا به کارمندها ارائه کند. ریتو می‌‌‌گوید:  «برنامه هنوز اجرا نشده بود ولی آنها به شکل‌‌‌های مختلف سعی می‌‌‌کردند با من تماس بگیرند تا به آن دسترسی پیدا کنند.»

او که دید ایده‌‌‌اش تا چه حد طرفدار دارد،  می‌‌‌خواست سریع‌‌‌تر اپلیکیشن را راه بیندازد اما تصمیم گرفت رویکردی متفاوت با رقبایش را در پیش بگیرد،  پس بخش اعظمی از زمان خود را صرف مصاحبه با مشتری‌ها و تحقیقات بازار کرد چرا که پای امنیت بچه‌‌‌ها در میان بود. او یک روز کامل با والدین مصاحبه کرد تا دغدغه‌‌‌های اصلی آنها را درک کند. ساختن یک تکنولوژی «ردیابی لحظه‌‌‌ای»،  آسان بود. قسمت سخت ماجرا،  استخدام راننده‌‌‌های مورد اعتماد و ماهر و اطمینان دادن به والدین بود. به همین علت،  ریتو و تیمش یک برنامه آموزشی جداگانه برای راننده‌‌‌ها در نظر گرفتند. آنها در طول تحقیق،  از طراحی محصول غافل نبودند. ورژن اولیه برنامه،  وب‌سایتی بود که اطلاعات را از گوگل شیت جمع‌‌‌آوری می‌‌‌کرد،  راننده‌‌‌ها را از طریق پی‌‌‌دی‌‌‌اف به کار می‌‌‌گرفت و پرداخت‌‌‌ها را نیز از طریق پی‌‌‌پل انجام می‌‌‌داد. روزهای اول،  همه کارها به صورت دستی انجام می‌‌‌شد. پس از مدتی،  نام خدمات را «زوم» گذاشتند و سال ۲۰۱۸،  برنامه رسما اجرا شد.

نسخه B۲C که مخاطبش والدین بودند،  بسیار مورد استقبال قرار گرفت. در عرض چند ماه،  تیم زوم توانستند صدها راننده در شش منطقه خلیج سان‌فرانسیسکو استخدام کنند. ریتو برای ارتباط با والدین و تشویق افراد بیشتر به ثبت‌نام،  تصمیم گرفت به درب مدارس برود و زوم را به والدین معرفی کند. در این حین،  به یک بازار دست‌‌‌نخورده برخورد که اصلا پیش‌بینی‌‌‌اش نمی‌‌‌کرد. او متوجه یک نیاز در بازار B۲B (کسب‌‌‌وکار به کسب‌‌‌وکار) شد:  مدارس.

او تصمیم گرفت علاوه بر والدین،  با مدارس نیز همکاری کند. بسیاری از مدرسه‌‌‌ها به وسایل نقلیه کوچک‌‌‌تر نیاز داشتند. گاهی یک مدرسه برای رساندن پنج دانش‌‌‌آموز،  مجبور بود یک اتوبوس ۳۰‌‌‌نفره کرایه کند. به‌علاوه،  اتوبوس‌‌‌ها بسیاری از مسیرها را خالی طی می‌‌‌کردند. علتش،  زیرساخت‌‌‌های قدیمی و سیستم انعطاف‌ناپذیر مدارس دولتی بود. زوم اما برای مسیرهایی که پنج یا شش دانش‌‌‌آموز در آنها زندگی می‌‌‌کردند،  از خودروهای شاسی‌‌‌بلند بزرگ و برای زیر ۳۰ نفر،  از مینی‌‌‌بوس استفاده می‌‌‌کرد.

زوم حالا در حال گسترش در سان‌فرانسیسکو،  سیاتل،  شیکاگو و فراتر است. اپلیکیشن آن دارای قابلیت‌هایی بسیار است:  اگر دانش‌‌‌آموزی مریض شود،  راننده می‌تواند فورا از طریق پیام صوتی،  والدین و مدرسه را در جریان بگذارد. راننده‌‌‌ها می‌توانند بر اساس تقاضای در لحظه،  مسیر خود را تغییر دهند. والدین می‌توانند لوکیشن و وضعیت فرزند خود را ببینند. مدارس نیز چنین امکانی دارند. وسایل نقلیه مجهز به دوربین هستند تا از اتفاقاتی مثل دعوای بچه‌‌‌ها یا استفاده از مواد مخدر جلوگیری شود.

منبع:  Asia Tomorrow