حاذق کازی: طراح کشتی‌ای برای پاکسازی اقیانوس
او کشتی‌ای طراحی کرده بود که می‌توانست زباله‌ها را از سطح اقیانوس، جمع کند. نام این کشتی را «ارویس» گذاشت. او می‌گوید: «وقتی کلاس چهارم بودم، چند مستند دیدم با این مضمون که زباله‌ها سالانه باعث مرگ میلیون‌ها حیوان آبزی می‌شوند. و در حال حاضر، ۵ میلیون تکه زباله پلاستیکی در اقیانوس‌ها شناورند». او حس کرد باید کاری در این رابطه انجام دهد. همان موقع، رقابت‌ها و سخنرانی‌هایی در مدرسه‌شان برگزار می‌شد با هدف یافتن راه‌حل‌هایی برای حل مشکلات بزرگ دنیا و آنجا بود که ایده ارویس به ذهنش رسید. نحوه عملکرد ارویس، خیلی شبیه گرداب داخل سینک دستشویی است و از همین مکانیزم، برای جذب زباله استفاده می‌کند.او می‌گوید: «پس از شنیدن ایده‌ام، از من خواستند که در یک همایش تد در نیویورک سخنرانی کنم.» و سفر طولانی‌اش از همین‌جا شروع شد. او به همایش‌های متعددی دعوت شد و در بسیاری از شهرها، سخنرانی کرد. در طول سفرهایش، دید که مردم هم مثل او خواهان حل این مشکلند و دوست دارند ایده‌های خودشان را پیدا کنند و هشدار خطر زباله‌های پلاستیکی را به جهانیان برسانند. آنجا بود که او «بنیاد ارویس» را تاسیس کرد تا در نحوه مصرف پلاستیک توسط جوانان، تغییر ایجاد کند. این بنیاد، تبدیل به محلی برای آموزش جوانان درباره ابعاد مختلف این مشکل شد و سکویی در اختیارشان گذاشت که با آن مبارزه کنند.
او می‌گوید:«کارگروه‌هایی برگزار می‌کردیم تا روی مشکل بحران پلاستیک کار کنیم.به مدارس می‌رفتیم و درباره این موضوع صحبت می‌کردیم. وقتی (کرونا آمد)، همه‌چیز مجازی شد، ما هم کارگروه‌ها را آنلاین کردیم و نامش را چرخه‌های آبی گذاشتیم. در این گفت‌وگوها، دانش‌آموزان با هم صحبت می‌کنند و یک عضو میهمان به عنوان مربی نیز در جلسه حضور دارد.»
این بنیاد همچنین یک بازار محصولات بدون ضایعات دارد که در آن، کالاهای دوستدار محیط‌زیست به فروش می‌رسد. اپلیکیشنی هم طراحی کرده‌اند که رد پای پلاستیک هر فرد را اندازه‌گیری می‌کند.
«تاد هاردین»، مدیر ارشد عملیات بنیاد «پلستیک اوشن » می‌گوید: «می‌دانستیم که حاذق، یک نوجوان استثنایی است. وقتی با او صحبت کردیم، کاملا مشخص بود که او مثل بقیه دانش‌آموزان نیست که فقط به حفاظت از دنیا علاقه داشته باشد بلکه کسی است که می‌خواهد حرف‌ها را به عمل تبدیل کند و نسل هم سن و سال‌هایش را تشویق به تغییر کند. و این کاری است که او طی این سال‌ها در هند و حالا در امارات انجام داده ». محور اصلی فعالیت‌های بنیاد ارویس، برنامه‌های آموزشی است. «پریانکا پراکاش »، مدیر ارویس می‌گوید«در سال اول، حدود ۱۶۰۰ تا ۱۷۰۰ دانش‌آموز از سراسر هند و یک مدرسه در دبی، در این کارگروه‌ها شرکت کردند ». حاذق از طرفداران اقتصاد چرخه‌ای است (مدل اقتصادی‌ای که هدف آن، کاهش ضایعات و استفاده مکرر از مواد اولیه است) .اما برگردیم به کشتی‌ای که در واقع آغازگر این ماجراها بود. ارویس در واقع یک قایق بزرگ با چند بخش و دارای قطعاتی مثل بشقاب است که به بدنه آن متصلند. طولش ۴۰ متر، عرضش ۱۲ متر و ارتفاعش ۲۵ متر و وزنش ۶۰۰ تن است. عملکردش به این شکل است که ابتدا با استفاده از نیروی مرکزگرا، زباله‌ها را جمع می‌کند. سپس مرحله پاکسازی است که در آن، زباله‌ها بر اساس اندازه از هم جداسازی می‌شوند. و در پایان، یک دستگاه کامپکتور، زباله‌ها را مچاله می‌کند. قطعات بشقاب‌مانند، روی سطح آب به صورت دورانی حرکت می‌کنند تا زباله‌ها را به سمت مرکز هدایت کنند.
آنها یک خروجی مرکزی دارند که زباله را می‌بلعد و از طریق یک لوله، به بخش‌های مختلف کشتی ارتباط دارد.وقتی زباله وارد لوله می‌شود، فرآیند جداسازی زباله آغاز می‌شود. ارویس دارای سنسورهایی است که موجود زنده را از زباله تشخیص می‌دهند و اگر اشتباها موجود زنده‌ای وارد کشتی شود، آن را فورا شناسایی و به اقیانوس برمی‌گردانند.سپس زباله‌ها از فیلتر اول رد می‌شوند که فیلتر نفتی نام دارد و ضایعات نفتی را جداسازی کرده و به بخش مخصوص به خودشان می‌فرستد.بخش‌های بعدی، مربوط به زباله‌های بزرگ، متوسط، کوچک و میکرو هستند. وقتی زباله‌ها بر اساس ابعاد، جداسازی شدند، مورد بررسی قرار می‌گیرند و مجددا تصفیه می‌شوند تا زباله‌های پلاستیکی از غیرپلاستیکی جدا شوند. پلاستیک‌ها، فشرده شده و به شکل مکعب‌هایی، ذخیره می‌شوند. سایر زباله‌ها نیز با استفاده از باکتری، تجزیه می‌شوند یا برای دفع، کنار گذاشته می‌شوند. آبی که در پایان این فرآیند، بیرون می‌آید، تمیزتر است و دوباره به اقیانوس ریخته می‌شود. این کشتی فعلا در مرحله طراحی است.حاذق می‌گوید: «پروژه بزرگی است و پول زیادی می‌خواهد.ما اقدام به سرمایه‌گذاری جمعی کرده‌ایم و به دنبال همکاری با افراد و سازمان‌های مردم‌نهاد هستیم اما پاندمی کرونا روند کارها را کند کرده ».این پروژه برای عملی شدن به میلیون‌ها دلار پول نیاز دارد.اما حاذق انگیزه قوی‌ای برای ادامه دارد.او وقتی می‌بیند آدم‌هایی که تا به امروز دیده، تغییری ایجاد کرده‌اند و فعالیت‌هایش تاثیرگذار بوده، انگیزه می‌گیرد. او ۱۰ سال دیگر، خود را می‌بیند که مدیر بنیادی قدرتمند شده و با بحران زباله در حال مبارزه است. او آرزو دارد که کشتی‌اش از یک ایده، به یک واقعیت تبدیل شود.
