معمای دیگر این است که چرا آسیب کرونا در برخی مناطق دنیا، نسبت به برخی دیگر، کمتر بوده است، چرا تعداد مرگ‌ومیر کرونایی ایالت فلوریدا، نسبت به میانگین کل آمریکا کمتر است؛ با اینکه محدودیت‌ها در این ایالت، کمتر بوده است؟ البته محققان در حال رسیدن به یک متغیر «جادویی» برای پاسخ این سوالات هستند. به نظر می‌رسد این فاکتور خیلی به اقدامات بهداشت و سلامت، تغییرات اقلیمی یا منطقه جغرافیایی ربطی نداشته باشد و بیشتر به اقتصاد مربوط باشد.

تحقیقات گسترده در مورد عوامل تعیین‌کننده ابتلا و مرگ‌ومیر کرونا، نشان می‌دهد یکسری موارد مفروض، همیشه در دنیای واقعی صدق نمی‌کنند. مثلا همه می‌دانند که مسن‌ترها بیشتر در معرض خطر هستند؛ اما ژاپن که ۲۸درصد جمعیت آن بالای ۶۵ سال دارند (در برابر میانگین جهانی ۹درصد)، تاکنون مرگ‌ومیر بسیار کمی داشته است. برخی مطالعات می‌گویند آسیب کرونا در مناطقی که قبل از پاندمی، فصل‌های آنفلوآنزای بدی را پشت سر می‌گذاشتند، کمتر بوده است. موضوع دیگر این است که هیچ رابطه مستقیم منسجمی بین سختگیرانه بودن قرنطینه و موارد مرگ‌ومیر وجود ندارد.

با توجه به این نتایج عجیب، محققان به یک متغیر نامشهود رسیده‌اند: «نابرابری» که به صورت علمی آن را به عنوان ضریب جینی اندازه می‌گیرند.

در یک تحقیق جدید، رابطه مستقیم بین ۴۱ متغیر مختلف و مرگ‌ومیر ناشی از کرونا در ایالت‌های آمریکا بررسی شده است که سه متغیر همواره ضریب غیرصفر داشته‌اند: نابرابری، تراکم جمعیت و تعداد بیمارستان‌های خصوصی به ازای هر نفر. در میان این سه متغیر، نابرابری بیشترین تاثیر را داشته است.

به عنوان مثال، مرگ ‌و میر کرونا در کشورهای اسکاندیناوی که بیشترین برابری را دارند، نسبت به کل اروپا کمتر بوده است (حتی در سوئد که هیچ محدودیتی اعمال نکرد). فرانسه که ضریب جینی ۲۹/ ۰ دارد، نسبت به بریتانیا که ضریب جینی ۳۴/ ۰ دارد، مرگ‌ و میر کمتری داشته است. در آمریکا، ایالت نیویورک هم نابرابری بیشتری دارد و هم مرگ کرونایی بیشتر، در حالی که در فلوریدا برعکس است. در مورد دلایل رابطه بین نابرابری و مرگ و میر کرونا هنوز تحقیقات زیادی انجام نشده است، اما سه دلیل محتمل‌تر به نظر می‌رسند. اول، سلامت کلی بدن است. هر چه نابرابری درآمد بیشتر باشد، امید به زندگی کمتر می‌شود. در نتیجه افرادی که وضعیت سلامت بدتری دارند، بیشتر در معرض آسیب کرونا هستند.  

فاکتور احتمالی بعدی، روابط در محیط کار است. کارگران در کشورهایی با برابری بیشتر، قدرت خرید بالاتری دارند و در نتیجه آسان‌تر نگرانی‌های خود را با کارفرما حل و فصل می‌کنند. مثلا در سوئد که قوانین کار در حمایت از کارگران سفت و سخت است، تفاوتی در میزان مرگ و میر از نظر شغلی وجود ندارد. اما نتایج آمریکا، بریتانیا و کانادا که قوانین سبک‌تری دارند، نشان می‌دهد افراد در برخی مشاغل بیشتر از مشاغل دیگر به خاطر کرونا فوت می‌کنند. در کالیفرنیا، آشپزهای رستوران‌ها و رانندگان تاکسی، بیشترین میزان مرگ و میر را در سال ۲۰۲۰ داشته‌اند.

سومین فاکتور، به سرمایه اجتماعی مربوط می‌شود. در مناطقی که نابرابری خیلی بالاست، اعتماد عمومی کمتر است و افراد تمایل کمتری به مشارکت مدنی دارند. سرمایه اجتماعی ضعیف، تمایل مردم را به همکاری در اقدامات کنترل ویروس، کمتر می‌کند.

منبع: IEB.today