۱- سیاست‌های انعطاف‌پذیری در کار بیشتر خواهد شد: بسیاری از شرکت‌هایی که قبلا فعالیت از راه دور و دورکاری را به‌عنوان روشی برای جذب و حفظ استعداد می‌دانسته‌اند، در مواجهه با این بحران با ویدئوکنفرانس از طریق Zoom، یا همکاری از طریق Slack و Trello، آسیب کمتری دیده و راحت‌تر فعالیت خواهند کرد. کسب‌وکارهای دیگر هم به اهمیت این موضوع بیشتر پی برده‌اند و این دورکاری نه تنها در فضاهای کاری و محیط کاری، بلکه در نحوه زندگی شخصی و اجتماعی افراد تغییر ایجاد خواهند کرد. از آنجا که زندگی در نزدیکی محل کار اهمیت کمتری پیدا می‌کند، ما پتانسیل بهبود روابط اجتماعی و زندگی شخصی خود را خواهیم داشت.

۲- گزینه‌های فعالیت از راه دور برای مشاغلی ایجاد خواهد شد که هرگز یا تقریبا فعالیت از راه دور برای آنها ممکن نبوده ‌است: دورکاری برای بسیاری از کارها غیرممکن به نظر می‌رسد، اما وقتی انجام کارها تحت فشار باشد از تماشای توان ایجاد شده برای دورکاری شگفت‌زده خواهید شد. همچنین نوآوری‌ها می‌توانند انجام این کارها را یکپارچه‌تر و آسان‌تر سازند. امروزه دنیا شاهد افزایش ارتباطات از راه دور است و با پیشرفت فناوری‌های ویدئویی و تشخیصی ممکن است انجام فعالیت‌هایی مانند اندازه‌گیری دما، ضربان قلب و فشار خون از طریق وب‌کم نیز فراهم شود.  برخی فعالیت‌های آموزشی از طریق پلت‌فرم‌های دیجیتال قابل انجام بوده و شاهد افزایش روزافزون استفاده از Khan Academy Kids، GoNoodle به‌عنوان سیستم‌های آموزش بر پایه اینترنت هستیم. پیشرفت در واقعیت مجازی، واقعیت افزوده، فناوری هولوگرام و ابزارهای همکاری استفاده از سیستم‌عامل‌های دیجیتال، چنین فعالیت‌هایی را ساده‌تر خواهد کرد.

۳- جوانب مثبت و منفی قراردادهای کاری کاملا واضح و آشکار خواهند شد و قوانین کار سریع‌تر به نتیجه خواهند رسید:  برای اقتصاد این مساله بهترین و بدترین زمان ممکن را به‌وجود آورده است. در جهت مثبت آن، مردم با نرخ بی‌سابقه‌ای از سیستم‌های عامل‌ جدید در زمینه استعدادیابی مانند Task Rabbit استفاده می‌کنند.  از آنجا که همه دورکاری می‌کنند، اختلاف بین کارمندان محلی و پیمانکاران دورکار کاهش پیدا می‌کند، از معایب استفاده از پیمانکاران در سازمان‌ها کاسته می‌شود(درک غلطی که در رابطه با استفاده از پیمانکاران بین افراد سازمانی شکل گرفته، کاهش می‌یابد). همچنین توانایی «قرض گرفتن» استعداد از سایر صنایع و بخش‌ها و ادغام یکپارچه فعالیت‌های سازمانی ظاهر می‌شود.  با این حال به ما یادآور می‌شود که نیروی کار آسیب‌پذیر است. کارگران پیمانکاری از هیچ‌گونه بیمه سلامتی، برنامه بازنشستگی تحت حمایت کارفرمایان و هیچ نوع حقوقی برای تکیه بر زمان کاهش کار برخوردار نیستند. این بحران ما را وادار می‌کند تا هرچه سریع‌تر چارچوب‌های قانونی پیرامون کار تمام‌وقت، پاره‌وقت و پیمانکاری را به روز کنیم.

۴- هنجارهای جنسیتی با سرعت بیشتری از بین می‌روند، زیرا والدین شاغل مسوولیت‌های خانگی را به روش‌های جدید مدیریت می‌کنند:

سفارش به ماندن در خانه، تمامی افراد جامعه را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد، اما این امر برای والدین شاغل محسوس‌تر خواهد بود زیرا بسیاری از گزینه‌های مراقبت از کودکان همچون مدرسه و مهدکودک به‌طور ناگهانی از بین رفته‌اند و خانواده در زمینه مدیریت کارها(از آنجا که بخش عظیمی از افراد به دورکاری می‌پردازند) و اولویت‌بندی فعالیت‌ها درگیری‌های زیادی پیدا خواهند کرد.

۵- اهمیت نیروی انسانی در مشاغل آشکار می‌شود: با پیشرفت فناوری، مطالب زیادی در مورد چگونگی دستیابی روبات‌ها به کارهایی که توسط انسان انجام می‌شود، نوشته شده است. بسیاری از کارهایی که امروزه توسط انسان انجام می‌شود احتمالا در آینده توسط هوش مصنوعی و دستگاه‌ها صورت خواهد پذیرفت. با این حال، بحران‌هایی مانند کووید-۱۹، اهمیت فوق‌العاده و غیرقابل انکار رهبران سازمانی و کارگران انسانی در کسب‌وکارها را مشخص می‌سازد. درحال‌حاضر، اکثر مردم در جوامع فقط سعی بر طی کردن این دوره بدون دردسر دارند. اما حتی درحالی‌که سعی می‌کنیم زندگی را در حد معمول برای خود و عزیزان ایمن کنیم، الگوهای بنیادی درحال تغییر هستند و تاثیرات آن می‌تواند بسیار دور از دسترس باشد. اگر بتوانیم به هر نوع عادت خوب جدیدی که در ما چه از نظر حرفه‌ای و شغلی و چه از منظر شخصی شکل می‌گیرد توجه داشته باشیم، ممکن است بتوانیم در این شرایط بحرانی نیز فرصت‌های طلایی برای خود و دیگران ایجاد کنیم.

اخبار مرتبط