دو روی سکه سبک مدیریت استیو جابز

نویسنده: Sarah McInerney مترجم: سیدحسین علوی‌لنگرودی استیو جابز به هیچ عنوان و هیچ‌گاه یک رهبر سازمانی عادی و سنتی نبود و سبک مدیریتی او چیزی نبود که در کتاب‌های درسی و دانشگاهی حوزه مدیریت و رهبری به‌چشم می‌خورد.

 از نظر اغلب کسانی که با او کار کرده‌اند، او نه یک رئیس یا مافوق بلکه یک همکار دلسوز و معلم‌گونه بود که منبع بیکرانی از ایده‌ها و خلاقیت‌ها به‌حساب می‌آمد. او کسی بود که شرکت اپل را به همراه دوست قدیمی‌اش استیو بوزنیاک و با سرمایه ۱۳۰۰ دلار در سال ۱۹۷۶ بنیان گذاشت اما ۹ سال بعد یعنی در سال ۱۹۸۵ به شکل هوشمندانه‌ای از آن کناره گرفت و دوازده سال بعد در سال ۱۹۹۷ بازگشتی باشکوه به شرکتش داشت و با نوآوری‌هایی که پس از این بازگشت برای دنیای تکنولوژی به ارمغان آورد دنیا را تکان داد.

خروج استیو جابز از شرکتی که خودش آن را بنیان گذاشته بود در سال ۱۹۸۵ برای خیلی‌ها غافلگیرکننده و عجیب بود اما برای خود او نه. این اخراج خودخواسته، جنبه دیگری از سبک رهبری استیو جابز را هویدا ساخت. او بلافاصله پس از ترک شرکت اپل اقدام به خریداری شرکت پیکسار کرد که یک شرکت کوچک انیمیشن‌سازی بود اما به لطف خلاقیت و نبوغ بی‌نظیر استیو جابز به شرکتی پیشگام در صنعت انیمیشن‌سازی در جهان تبدیل شد که توانست فیلم‌های محبوبی چون داستان اسباب‌بازی‌ها را تولید کند. در همان زمان جابز شرکت NeXT را بنیان گذاشت که خیلی زود به موفقیت‌های بزرگی دست یافت و بعدها شرکت اپل سهام آن را خریداری کرد.

متیو پاول، سردبیر مجله Mac و از همکاران قدیمی استیو جابز در مورد این دوره از زندگی کاری او می‌نویسد: «رهبری شرکت‌های پیکسار و NeXT در دوران دوری استیو از شرکت اپل درس‌های بسیاری به او آموخت و مهم‌تر از همه به او نظم و صبوری را یاد داد و همین نظم و بردباری بود که پس از بازگشت رویایی استیو جابز به اپل در سال ۱۹۹۷ باعث موفقیت‌های شگفت‌انگیز او و شرکت اپل شد.

در واقع دوران مدیریتی جابز در شرکت اپل پس از ۱۹۹۷ به هیچ عنوان با دوران قبل از ترک شرکت قابل‌مقایسه نیست. تا قبل از سال ۱۹۸۵، استیو جابز مدیری بود خودمدار و عصبی که از کارکنان و زیردستانش فاصله می‌گرفت و تمام موفقیت‌های شرکت را به نام خودش می‌نوشت و ناکامی‌های شرکت را به گردن دیگران می‌انداخت و آنها را مورد سرزنش قرار می‌داد. اما استیو جابز سال ۱۹۹۷ چهره‌ای کاملا متفاوت بود. در این دوره او فردی صبور، مهربان و از خود گذشته بود که برای کارکنان شرکت نه یک مدیر بلکه همکاری دلسوز بود و خود را وقف شرکت و کارکنانش کرده بود.

دوران درخشان استیو جابز پس از بازگشت به اپل در سال ۱۹۹۷ را می‌توان دوران حضور او در همه‌جا و نقش‌آفرینی‌اش در همه‌چیز دانست.

در این دوران او به راحتی در دسترس تمام کارکنان شرکت اپل قرار داشت به‌طوری که دون‌پایه‌ترین کارکنان شرکت عظیم اپل هم می‌توانستند به‌راحتی به او دسترسی داشته باشند، از او انتقاد کنند و به او پیشنهاد دهند و در تمام این موقعیت‌ها استیو جابز با لبخند و روی گشاده با آنها رفتار می‌کرد. او دوست داشت در هر زمینه‌ای پیشنهاددهنده باشد: از طراحی اتوبوس‌های ویژه کارکنان اپل گرفته تا غذاهایی که در غذاخوری شرکت سرو می‌شد.

استیو جابز در سال‌های پس از ۱۹۹۷، فرهنگ پاسخگویی و مسوولیت‌پذیری سفت و سختی را در شرکت اپل گسترش داد که خود او در این زمینه پیشگام بود و بیش از هرکس دیگری در شرکت مسوولیت‌پذیر و پاسخگو بود. جلسات دوشنبه صبح شرکت که جابز هر هفته با مدیران ارشد شرکت برگزار می‌کرد با وسواس و دقت تمام انجام می‌شد و طی آنها کوچک‌ترین جزئیات و مسائل مربوط به فرآیندها و محصولات در دست تولید شرکت مورد بررسی قرار می‌گرفت و همین مساله موجب افزایش روحیه پاسخگویی و مسوولیت‌پذیری مدیران و کارکنان اپل می‌شد.

[e-mail]