مورد عجیب و غریب نام فیلم

علیرضا مجمع

۱- فهرست فیلم‌های جشنواره را که در جدولش بالا و پایین می‌کنیم یک مورد عجیب و غریب نظرمان را جلب می‌کند. همان موردی که باعث شد سال گذشته فیلم «روزهای زندگی» را از دست بدهم. موردی که در این سال‌ها تقریبا به معضل تبدیل شده است. معضل؛ انتخاب نام فیلم است. روزهای زندگی به همین دلیل از فهرست فیلم‌های دیده شده‌ام در سال گذشته خط خورد و بعدا دیدم بهترین فیلمش کردند. البته در اکران عمومی قضاوت نهایی ام نسبت به فیلم تغییر نکرد.فیلم کماکان فیلم بد و سطحی‌ای بود. امسال هم به نظرم تعدادی فیلم را به همین سیاق از دست بدهم؛ فیلم‌هایی مثل «او خوب سنگ می‌زند»- که دیدمش و فیلم سطحی‌ای بود که تماشاگری نخواهد داشت- عقاب صحرا، تنهای تنها، زیباتر از زندگی و ...انتخاب نام فیلم یکی از اصلی‌ترین ابزار جلب نظر تماشاگر است. با این وضعیت به نظرم کلی تماشاگر را از دست می‌دهیم در سال آینده نام‌ها هیچ جذابیتی ندارند.

۲-یکی از فیلم‌هایی که نامش عوض شد و اتفاقا نام قبلی‌اش به نظرم رساتر از نام فعلی‌اش بود، «آسمان زرد کم عمق» ساخته بهرام توکلی بود. اسم قبلی اش «احتمال معکوس» بود. بهرام توکلی قبل از این «پرسه در مه» و «اینجا بدون من» را ساخته بود و این یکی هم در مایه‌های ذهنی همان قبلی‌ها بود و البته به مراتب گیج و ویج‌تر از آنها. آدم‌های عقب‌افتاده الکن انگار نمی‌خواهند دست از سر سینمای بهرام توکلی بردارند. شیوه روایت هم که اصلا جذابیتی برای تماشاگر در دفعه اول نخواهد داشت که هوس کند برود برای بار دوم فیلم را ببیند و احیانا کشف رمز کند. آنقدر تماشاگر در همین بار اول گیج می‌شود و آنقدر از گذشته به آینده و از آینده به گذشته گذشته و از گذشته گذشته به آینده آینده می‌رود که بعید است ترغیب بشود دوباره فیلم را ببیند و این آینده‌ها و گذشته‌ها را در یک خانه مخروبه وحشتناک کشف کند.

۳- آنقدر فضای برج میلاد شلوغ است که بعید است همه این آدم‌هایی که اینجا هستند نسبتی با سینما داشته باشند. بیشتر به تماشاگر عادی سینما می‌مانند که با لطایف الحیلی کارت مجانی ای به دستشان رسیده و تماشای فیلم دور همی را تجربه می‌کنند. جالب است که همین آدم‌ها در آسانسور به دوستشان که نیم ساعت قبل از نمایش فیلم به سالن رفته سفارش می‌کند که چند جا هم برای او بگیرد. همین شد که وقتی به سالن رسیدیم، راهنمایی شدیم به بالکن سالن همایش‌ها تا فیلم را با تصویر میله‌های جلوی ردیف اول در هم بیامیزیم و کج و معوجی فیلم بهرام توکلی بیشتر به چشممان بیاید.