ویم وندرس: گاهی احساس می‌کنم دایناسورم
این کارگردان آلمانی با نگاهی به فیلم مشهور «پاریس، تگزاس» خودش در سال ۱۹۸۴ که برای آن جایزه نخل طلای کن را دریافت کرد، توضیح داد که این فیلم نقطه اوج بزرگ‌ترین درس‌های زندگی او بوده است. درس زندگی او این بود: فهمیدم هرگز آمریکایی نخواهم شد و هرگز فیلم آمریکایی نخواهم ساخت. در قلب و روحم یک رمانتیک آلمانی بودم و به عنوان حرفه‌ای یک فیلم‌ساز اروپایی بودم. وی افزود: برای اثبات آن «پاریس، تگزاس» را با قوانین خودم، تولید خودم، بودجه کم و بهترین آدم‌های دنیا ساختم؛ رابی مولر، سم شپرد و رای کودر و این فیلم به من اجازه داد تا سربلند به اروپا برگردم.
وندرس که کارش را به عنوان یک فیلم‌ساز جوان سینمای نوین آلمان با چهره‌هایی چون ورنر هرتسوگ و راینر ورنر فاسبیندر آغاز کرد، گفت بخشی از موفقیت آنها به دلیل همبستگی‌ای بود که در میانشان وجود داشت. وی تاکید کرد: در زندگی، هر یک از ما با دید خودمان محدود شده‌ایم، در‌حالی‌که دیدن چشم‌انداز دیگران یک ماجراجویی عالی است. امروز ماجراهای بسیار کمی باقی مانده و همه ماجراهای بزرگ قبلا اتفاق افتاده و ماجراجویی بزرگ امروز ماجراجویی انسان است؛ روح انسان. لازم است با مشارکت کار کنیم و دیگران هم بتوانند این را تجربه کنند. جشنواره فیلم لومیر تا ۲۲ اکتبر در حال برگزاری خواهد بود.
