گلایه‌های اصغر سمسارزاده در ۸۳ سالگی

ایرنا : بازیگر ۸۳ساله سینما، تئاتر و تلویزیون از روزهای سخت زندگی‌اش روایت کرد. اصغر سمسارزاده گفت: بیشتر از این‌ها دوست داشتم موفق باشم و هدفم خیلی بالاتر از این بود؛ هم مطرب بودم هم هنرمند. در تئاتر لاله‌زار و با گروه‌های مرحوم داود رشیدی، مرحوم عباس جوانمرد، مرحوم رکن‌الدین خسروی و مرحوم جعفر والی که اسطوره‌های آن زمان تئاتر بودند و کسی هم نظیرشان نیامد کار کردم.

این بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون افزود: زیاد درباره خودم نمی‌توانم حرف بزنم. عادت ندارم. هیچ‌وقت هم نتوانستم درباره خودم بگویم. اسمش را مشکل بگذارم یا نه اما همیشه ساکت بودم. در عرصه تئاتر، تلویزیون، سینما، تئاتر روحوضی و هنری دخیل بودم و کار کردم. جانم را گذاشتم. ۸۳ سالم است و هنوز خانه‌ای از خودم ندارم که در آن زندگی کنم. نتوانستم خانه بخرم. او تاکید کرد: انرژی‌ام را از مردم دارم. هنوز روی صحنه می‌روم و با قدرت سعی می‌کنم بازی کنم. مردم به من انرژی می‌دهند. سمسارزاده از نمایش دیکته و زاویه نوشته غلامحسین ساعدی و کارگردانی داود رشیدی و همکاری پرویز فنی‌زاده و یدالله شیراندامی به عنوان نمایشی نام برد که همسرش آن را بیش از هر نمایش دیگری می‌پسندد و گفت: پرواربندان غلامحسین ساعدی از نمایش‌های بزرگی بود که بازی در آن را دوست داشتم و بابت بازی در آن زمان به هر کدام از بازیگران یک دستگاه ژیان هدیه دادند که قیمتی حدود ۹۰۰هزار تومان داشت.

این هنرمند پیشکسوت سینما و تلویزیون درباره بازیگری در این روزها گفت: سواد بازی داشتن کم‌کم فراموش شده است و بازیگران امروزی مانند دیروزی‌ها از جان و دل مایه‌ نمی‌گذارند. او اضافه کرد:  من تمام آنچه در سینما، تئاتر و تلویزیون آموخته‌ام تجربی بوده و از جمله کتاب‌هایی که خوانده‌ام می‌توانم به تکنیک تئاتر خیرخواه و هنر تئاتر عبدالحسین نوشین اشاره کنم. اینها هنوز هم حرف اول را در تئاتر و بازیگری می‌زنند. به استانیسلاوسکی هم خیلی احترام می‌گذارم.