اسدالله یکتا پس از سه دهه از «چاق و لاغر» گفت

پیش از انقلاب برای خودم کسی بودم

دنیای اقتصاد : اسدالله یکتا، بازیگر بزرگ اما کوتاه‌قامت سینمای ایران ده‌ها فیلم در کارنامه خود دارد. وی اگر چه در آثار مهم پس از انقلاب چون «هامون» ساخته داریوش مهرجویی و «بوی کافور،‌ عطر یاس» بهمن فرمان‌آرا و آثار قدیمی‌تر چون کشتی نوح (خسرو پرویزی ۱۳۴۷)، شهر هرت (منوچهر صادق‌پور ۱۳۴۹)، احساس داغ (روبیک زادوریان ۱۳۵۰) و سالار مردان (نظام فاطمی ۱۳۴۷) ایفای نقش کرده و از آنها خاطرات زیادی دارد اما بیش از همه از یکی از کارهایی که برای کودکان انجام داده با لذت یاد می‌کند. یکتا پس از ۳۲ سال از بازیگری در مجموعه خاطره‌انگیز «چاق و لاغر» در گفت‌وگو با ایرنا درباره این مجموعه می‌گوید: کارهای ما مثل بچه‌های ما هستند و هر پدر و مادری هر تعداد بچه هم داشته باشد آنان را دوست دارد. کارهای قشنگ زیاد داشتم که همه را دوست دارم اما شاید مجموعه چاق و لاغر (نام مجموعه عروسکی است که در فاصله سال‌های ۱۳۶۵ تا ۱۳۶۹ از شبکه دو سیما پخش می‌شد) را جور دیگری دوست دارم. چاق و لاغر کار قشنگی بود؛ البته کارهای خطرناکی (مانند با طناب از بالای ساختمان پایین آمدن) هم داشت که کارگردان به من گفت اینها هست و تو انجام می دهی؟ و من با کمال میل پذیرفتم.

این بازیگر پیشکسوت می‌افزاید: از بالا به پایین پریدن و طناب‌کاری از جمله کارهای سخت در نقش‌آفرینی این مجموعه بود؛ آن زمان جوان‌تر و سرحال‌تر بودم و همه را خودم بدون ترس انجام می‌دادم. کارگردان به قدری ذوق می‌کرد که بعد از هرکدام از این سکانس‌ها به من دست می‌داد و می‌گفت دمت گرم فکر نمی‌کردم بتوانی این کار را انجام دهی و من می‌گفتم به‌هرحال ما هم برای خودمان کسی هستیم. او توضیح می‌دهد: کسی تاکنون به من نگفته است که از چاق و لاغر می‌ترسد. همه می‌گفتند چطور این کار را کرده‌ای. شخصیت لاغر بدلکار داشت چون خودش نمی‌توانست آن حرکات را انجام دهد و آن زمان ۱۵ هزار تومان (که پول کمی نبود) داده بود تا کسی این حرکات را به جای او انجام دهد. یکتا در پاسخ به این سوال که تولید بخشی که او در این مجموعه ایفای نقش داشته است چه زمانی به طول انجامیده است، گفت: ۳ ماه طول کشید که زمستان بود.

این بازیگر در توضیح چگونگی به تصویر کشیدن حرکت ژیان بدون سرنشین می‌گوید: برای آن ژیان پدال گذاشته بودند و کف ماشین را صاف کرده بودند و یک راننده خوابیده بود و به جای پایش با دستش کار می‌کرد. بازیگر فیلم سینمایی «گاهی به آسمان نگاه کن» بیان می‌کند: بعد از انقلاب کار ما زیرورو شد و بعد هم داستان جنگ پیش آمد. قبل از انقلاب برای خودم کسی بودم اما بعد از انقلاب بسیاری از هنرمندان و چهره‌های آن دوران کسانی چون فردین و ناصر و خیلی‌ها زمین خوردند و برای مدت زمانی همه کارها خوابید. یکتا گفته است: من از تئاتر به سینما آمدم و اولین کارم «مراد و لاله» (صابر رهبر ۱۳۴۴) اثری بود که در آن زمان پرهنرپیشه بود و مورد توجه کارگردانان قرار گرفت و یواش‌یواش خیلی از کارها به من سپرده شد.