پاسخ احمد طالبی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نژاد به همسر مهرجویی

دنیای‌اقتصاد : فیلم «لامینور» آخرین ساخته داریوش مهرجویی اثری پر حاشیه است؛ دعواهای پیش از اکران اگرچه به پایان رسیده اما بحث بر سر کیفیت آن پس از به نمایش درآمدن، همچنان ادامه دارد. برخی منتقدان چون احمد طالبی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نژاد با مقایسه این فیلم با آثار گذشته، مشکل را در فیلمنامه و همکار فیلمنامه‌نویس او که اتفاقا همسر مهرجویی نیزهست دانسته است، چراکه معتقد است سینمای مهرجویی با تکیه بر اندیشه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های فلسفی و اجتماعی خود او تداوم دارد و برای رسیدن به این هدف نیاز است که خودش شخصا بر فیلمنامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها متمرکز شود. انتقادی که واکنش همکار فیلمنامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نویس را به‌دنبال داشت.

در پاسخ به این واکنش احمد طالبی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نژاد در گفت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌وگویی تازه با «ایسنا»، خطاب به همسر داریوش مهرجویی گفته است:‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ «سرکار خانم وحیده محمدی‌فر شاعر، نویسنده و فیلمنامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نویس محترم، من جوابیه شما را در فضای‌مجازی خواندم و راستش از اینکه گفته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هایم باعث کدورت‌خاطر و دلخوری شما شد بسیار بسیار متاسفم، اما این چه رسمی است که وقتی متنی خوانده می‌شود فقط یک قسمت از آن را که انتقادی است، بزرگ و پررنگ می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنیم و بقیه را نادیده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیریم؟! درحالی‌که سرتاسر گفت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌وگوی کوتاه من با خبر‌گزاری «ایسنا» در ستایش آقای داریوش مهرجویی به‌عنوان یک فیلمساز مولف است و در گوشه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای از آن انتقاد کردم که چرا این کارگردان بزرگ دقت لازم را در فیلم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هایش به‌کار نمی‌گیرد. نکته جالب‌توجه اینجاست که پس از انتشار آن گفت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌وگو، توسط دوستان و همکارانم به‌شدت سرزنش شدم که این ستایش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نامه چیست؟! برایم جای تعجب است که چرا این وجه از مطلب دیده نشده و فقط همان یک جمله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای که به اسم شما اشاره کرده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ام، به‌طور گسترده مورد‌توجه شما و دیگرانی که فقط پاسخ را خواندند و مطلب اصلی را ندیده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند، قرار گرفته است.

شاید بهتر بود به‌جای اینکه به اسم شما اشاره کنم از عنوان «همکار فیلمنامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نویس» استفاده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کردم ولی گاهی انسان اختیار ذهن و زبانش را ندارد. من بابت این خبط پوزش می‌خواهم اما حرفم را پس نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیرم. به هر حال از فیلم «بمانی» به بعد، آقای مهرجویی از آن جایگاه رفیعی که داشت پله‌پله پایین آمد. بخشی از این اتفاق به سن و سال ‌مربوط می‌شود و بخشی هم لابد به مسائل دیگر از جمله همین همکاری‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های مشترک در فیلمنامه نویسی. آیا نمی‌شود پرسید؛ ‌فیلمنامه «لامینور» کجا و فیلمنامه «هامون» کجا؟ فیلمنامه «لامینور» کجا و فیلمنامه «پری» کجا؟ این حرف و پرسش مهمی است که آن را نه از سر دلسوزی بلکه به‌خاطر احترام و تعهد نسبت به آقای مهرجویی بیان کردم. من «لامینور» را دیده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ام و باید بگویم برخلاف تصوراتی که به من القا شده بود و می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شنیدم که با واژه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هایی سخیف آن را توصیف می‌کنند، اتفاقا از «لامینور» خیلی بدم نیامد و به‌زودی در یکی از مجلات تخصصی سینمایی مطلبی جامع درباره این فیلم که به نظرم قابل بحث است، خواهم نوشت.‌»