ادامه تقدیرها از اثر تازه فرهادی

دیوید کنفیلد (David Canfield) از روزنامه‌نگاران ماهنامه ونیتی‌فر، در نوشتاری ضمن تحسین کارگردان ایرانی برنده دو جایزه اسکار نوشت: اصغر فرهادی به زبان بین‌المللی صحبت می‌کند. وی در گفت‌وگویی که به‌تازگی از طریق ویدئوکنفرانس با هم داشتیم، از برتولت برشت، نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر اهل آلمان، آکیرا کوروساوا، کارگردان ژاپنی و اینگمار برگمان، فیلمساز سوئدی به‌عنوان منبع الهام کار خود یاد کرد.  فرهادی می‌گوید، طنین فیلم‌هایش را در هر جا می‌شنود و حالا دلیل آن را فهمیده است؛ اساس کار سینما احساسات انسانی است و در این حوزه شباهت‌های مردم جهان از تفاوت‌هایشان بیشتر است. به نوشته کنفلید، این مساله دست‌کم درباره سینمای فرهادی که عمدتا به والدین و زوج‌هایی می‌پردازد که رازها و افشاگری‌ها روابط آنها را پیچیده کرده است، کاملا صدق می‌کند. روایت‌های این فیلم‌ساز در عین شخصی بودن همواره به یک حقیقت جهانی می‌پردازند و این یکی از دلایلی است که فرهادی را در زمره بهترین سینماگران زنده جهان قرار می‌دهد.  فرهادی با دو الگوی خود، یعنی کوروساوا و اینگمار برگمان یک وجه اشتراک دارد: این سه نفر عضو گروه کوچک از افرادی هستند که بیش از یک بار برنده جایزه اسکار بهترین فیلم بین‌المللی (که سابق بر این اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان نامیده می‌شد) شده‌اند و فرهادی تنها کارگردانی است که در قرن ۲۱ به چنین موفقیتی نائل آمده است.

این فیلم‌ساز ایرانی با ساختن فیلم‌هایی درباره سرزمین مادری خود به این افتخار دست یافت. فرهادی در سال ۲۰۱۹ و تنها چند روز پس از پایان فیلمبرداری فیلم «همه می‌دانند» با بازی خاویر باردم و پنه‌لوپه کروز در اسپانیا، در حالی که به ساخت فیلم بعدی خود در زادگاهش فکر می‌کرد، به ایران بازگشت. این‌بار او نه از صحنه سیاست، بلکه از چیزی گسترده‌تر الهام گرفته بود. اینجا بود که برشت وارد بازی شد: فرهادی وقتی دانشجو بود، عمیقا تحت تاثیر نمایشنامه «زندگی گالیله» نوشته برشت قرار گرفته بود؛ نمایش‌نامه‌ای درباره گالیله معروف که تلسکوپ را به‌عنوان اختراع خود جا زده و می‌فروشد و سرانجام به خاطر آن مجازات می‌شود.