جای خالی عطاران در تلویزیون

این بازیگر تلویزیون و سینما درباره دشواری‌های کار در شرایط کرونا اظهار کرد: مدت‌هاست کارکردن برای ما هر روز با اضطراب و ترس، توهم کرونا و ابتلا به آن همراه بوده است، نکند مبتلا شویم، نکند ناقل باشیم و... زمانی که جلوی دوربین هستیم چون ماسک نمی‌زنیم، شرایط، کمی برای ما دشوارتر است؛ البته عوامل پشت صحنه رعایت می‌کنند؛ اما از آنجا که به هر حال باید کار می‌کردیم؛ به‌ویژه کار کودک چراکه از ما خواسته بودند که صددرصد کار «کلبه عموپورنگ» را کار کنیم، این اضطراب همیشه همراه ما بوده است.

نظام‌دوست که علاقه زیادی به حوزه طنز دارد، درباره آغاز فعالیتش در بازیگری گفت: من علاقه بسیار زیادی به حوزه طنز دارم، اما شروع فعالیتم از تئاتر بود. از سال ۷۰ با مجموعه‌های تلویزیونی وارد عرصه طنز شدم. اولین کارم هم با عنوان «نوروز ۷۳ » مجموعه‌ای از آقای حسین فردرو بود. سال ۷۳ به گروه «ساعت خوش» آقای مدیری پیوستم و همین طور با کار کمدی پیش رفتم. البته در میانه راه کارهای جدی هم کار کردم؛ اما به‌دلیل اینکه مخاطبان، مرا با کارهای طنز دوست داشتند، ناخودآگاه بیشتر در این حوزه کار کردم یا اگر فضا جدی بود نقش‌هایی به من واگذار می‌شد که رگه‌هایی از طنز و کمدی داشت.

این بازیگر در گفت‌وگو با «ایسنا» گفت: تلویزیون مثل گذشته نیازمند آثار هنرمندانی همچون مهران مدیری و رضا عطاران است. آثار این هنرمندان واقعا حس خوبی برای مخاطب ایجاد می‌کرد. الان هم ضروری است مخاطبان دوباره چنین حسی را نسبت به آثار تلویزیون داشته باشند.

او درباره همکاری با رضا عطاران نیز گفت: من در ساعت خوش، دریایی‌ها و سینمایی توفیق اجباری و هزارپا با ایشان همبازی بودم و جایشان به نظرم در تلویزیون خیلی خالی است. آقای عطاران و همین‌طور آقای مدیری آثاری که در تلویزیون ساختند، جزو پربیننده‌ترین مجموعه‌ها بود.

نظام‌دوست اظهار کرد: البته مخاطب امروز با چند سال پیش فرق کرده است و شاید به آثار طنزی که سال‌ها پیش می‌خندید، حالا نخندد. الان خنداندن مخاطب سخت شده است. آن موقع دغدغه‌ها کمتر بود. نگاهمان، نگاه دیگری بود. دو شبکه بیشتر نداشتیم و اگر قرار بود یک کمدی پخش شود، معلوم بود که مورد استقبال قرار می‌گرفت. سر «ساعت خوش» پنج‌شنبه‌ها خیابان‌ها خلوت می‌شد و می دیدم که عوامل و بازیگران این مجموعه چقدر مورد استقبال مردم قرار می‌گرفتند و همه راضی بودند.