حمایت استاد از محرومان از تحصیل

 استاد برجسته ادبیات در سفر اخیر خود به مشهد مقدس ضمن شرکت در جشن موسسه خیریه دارالاکران که حامی کودکان محروم‌مانده از تحصیل است این تصمیم را گرفت. انتشار «تذکره‌‌الاولیا» یکی از آرزوهای مهم دکتر شفیعی کدکنی به حساب می‌آمد که سرانجام در نمایشگاه کتاب تهران منتشر و با استقبال قابل توجه مخاطبان روبه‌رو شد.  این اثر دو جلدی در حالی به یکی از آثار پرفروش نمایشگاه بدل شد که قیمت پشت جلد آن ۳۰۰هزار تومان است و براساس آمارهای اعلام شده مدیران انتشارات سخن حدود ۱۵۰۰ دوره از این کتاب فقط در روزهای نمایشگاه به فروش رسیده است. دکتر کدکنی برای نگارش این کتاب سال‌ها وقت گذاشته وتمام نسخه‌های موجود را گردآوری و مقابله کرده و سپس به تصحیح اثر بزرگ عطار نیشابوری پرداخته است.

دکتر شفیعی کدکنی در مقدمه این کتاب درباره اهمیت این اثر و تصحیحش نوشته است: تذکرة‌الاولیا کتابی است که به دو گونه می‌توان آن را خواند: هم مثل کتاب حسین کُرد قابل خواندن است هم مانند تراکتاتوسِ ویتگن اشتاین. در قرائت نخستین کافی است چشم خود را روی سطرها سفر دهیم و حوادث را دنبال کنیم، که مثلا چگونه حلاج را بر دار کرده‌اند یا وقتی به گفتاری از نوع سخن جنید درباره اخلاص رسیدیم که می‌گوید: «فرض فی فرض و فرضٌ فی نقل»، بگوییم «آری،‌همان است که من می‌فهمم. مقصودش لابد شیرینی نُقل است» و با مراجعه به فرهنگ عمید معنی کلمات آن را به دست آوریم. در قرائت دوم، روی هر سطر، گاه، می‌توان روزها اندیشید. درست است که اینجا قلمرو زبان ارجاعی و بیان منطقی نیست اما در همین زبان عاطفی و هنری هم ظرایفی وجود دارد که فهم آن ظرایف گاه به اندیشیدن بسیار نیاز دارد و به دانسته‌های بسیاری در حوزه معارف اسلامی. در این قرائت دوم یک فعل یا حرف اضافه‌ای که همراه آن فعل به کار رفته است می‌تواند روزها وقت مصحح کتاب و خواننده جدی آن را  بگیرد.

استاد برجسته ادبیات ایران در بخش دیگری از مقدمه خود نوشته است: من ادعا ندارم که تمام پرسش‌های خواننده جدی را پاسخ گفته‌ام ولی متجاوز از ۴۰ سال،‌ یکی از مشغله‌های ذهنی من فهم عبارات این کتاب و تصحیح آن بوده است. بارها و بارها آن را در دوره دکترای ادبیات فارسی دانشگاه تهران به دانشجویان درس داده‌ام و متوجه شده‌ام که بسیاری از دانشجویان دوره دکترا هم آن را مانند کتاب حسین کُرد مطالعه کرده‌اند، دانشجویان دوره دکترای دانشگاه تهران که با فاصله چشمگیری نسبت به اقران خودشان در دانشگاه‌های دیگر قرار دارند و به راستی برترین استعدادهای این رشته‌اند.