درویش جاویدان درگذشت

گفته می‌شود در سال ۱۳۴۷ زمانی که او در سن ۲۲ سالگی قرار داشت و علاقه‌مند به ادامه تحصیل بود بنا بر توصیه دوستان پدرش به نام مستعار و غیرحقیقی در دانشگاه تهران ثبت‌نام کرد که از گزند ساواک در امان بماند؛ چراکه از نظر شکل و شباهت ظاهری شباهت بسیار نزدیکی به شهید نواب صفوی داشت و این مطلب را  ساواک می‌دانست. گویا او به کمک دکتری جراح که محرم و از دوستان نزدیک پدرش بود؛ تغییر چهره و روش مبارزاتی داد.درویش مصطفی جاویدان به علت حضور ذهن و قابلیت‌های هنری در زمینه‌هایی چون مجسمه‌سازی، خط و نقاشی، شعر و نویسندگی، تئاتر و موسیقی همیشه در اعیاد ملی و مذهبی و جشن تحصیلی آخر سال شرکت می‌کرد. این هنرمند طی سال‌های اخیر در بستر بیماری به سر می‌برد. از او آلبوم‌هایی چون «رسول مهربانی»، «هو یا علی مدد»، «مرد غریب»، «پرنده اسیر»، «چینی بند زن»، «صنما»، «نمکی»، «نغمه‌های آسمانی»، «اسم‌اعظم»، «بابا کوهی»، «تک ترانه‌ها» و «شاد و خندان» به جای مانده است.