مناظره بر سر پنبه
نحوه تولید و تامین پنبه همواره یکی از دغدغههای اصلی در صنعت نساجی بوده و همچنان هم هست، چرا با گذشت چندین و چند سال مساله پنبه حل نشده است؟
کشاورزان پنبهکار و مسوولان پنبه میگویند باید از کشاورز حمایت شود. باید یارانه به پنبه تعلق گیرد و باید پنبه هم همچون سایر کالاها مشمول قیمتگذاری دولت شود.
نساجان اما به عنوان مصرفکننده و خریدار پنبه معتقدند، پنبه داخل از کیفیت مطلوب در مقایسه با پنبههای خارجی برخوردار نیست. آنها میگویند: پنبه خارجی را میتوانند با ضایعات کمتر، کیفیت بهتر و ارزانتر از پنبه داخل تهیه کنند.
به نظر میرسد، آنچه که کشاورزان پنبهکار و فعالان صنعت نساجی در مورد پنبه عنوان میکنند منطقی است.
نمیتوان جانب تولیدکننده پنبه را در مقابل مصرفکننده آن گرفت یا از مصرفکننده این طلای سفید حمایت صرف کرد.
پس چاره چیست؟
آنچه که طی چند سال گذشته تحت عنوان دعوای کشاورز و نساج با موضوع پنبه همواره مطرح بوده، تنها از یک طریق قابل حل است: مناظره.
دو گروه تولیدکننده و مصرفکننده پنبه باید در جلسهای با حضور مقامات دولتی مرتبط با موضوع پنبه حضور پیدا کنند و مشکلات و نظراتشان را تشریح کنند.
آنچه که در این میان مهم است به آن اشاره شود ارزش پنبه در افزایش کمی و کیفی تولیدات نساجی است.
چند هفته پیش مدیرکل نساجی و پوشاک وزارت صنایع و معادن آماری را اعلام کرد که نشان میداد ظرفیتهای قابل توجهی از کارخانههای ریسندگی به دلیل نبود پنبه خالی مانده است.
سال گذشته از ۲۹۰هزار تن ظرفیت ریسندگی سیستم پنبهای کشور تنها ۲۰۰هزار تن استفاده شد که در این راستا باید وزارت جهاد کشاورزی ظرفیت کشت و تولید پنبه را توسعه دهد تا بتواند ظرفیت خالی موجود در صنعت ریسندگی را پوشش داد.
بنابراین توسعه صنعت کشت پنبه به دلیل اهمیتی که مصرف این محصول کشاورزی در صنایع پاییندستی دارد بسیار حائز اهمیت است.
