براساس این بیلان، سه‌حوضه آبریز درجه‌دو با بیشترین ورودی آب عبارتند از: کارون بزرگ، کویر مرکزی و دریاچه نمک به ترتیب مقادیر مطلق ۴۱۵۵۳، ۳۰۲۴۳ و ۲۴۹۸۵میلیون مترمکعب. همچنین بیشترین کسری در ذخیره نیز در حوضه‌های آبریز درجه‌دو دریاچه نمک، کویر مرکزی و دریاچه ارومیه با مقادیر منفی ۱۰۳۹، منفی ۱۰۰۶ و منفی۵۹۴میلیون مترمکعب اتفاق افتاده است. در مقیاس حوضه‌های آبریز درجه‌یک خلیج‌فارس و دریای عمان، دریای خزر، فلات مرکزی، دریاچه ارومیه، قره‌قوم و مرزی شرق، آب تجدیدپذیر به ترتیب با مقادیر ۵۶۹۲۹، ۲۲۴۶۵، ۲۲۲۹۰، ۵۰۷۱، ۱۶۷۵ و ۱۴۴۷میلیون مترمکعب حاصل می‌شود که در نهایت کل آب تجدیدپذیر کشور را رقم می‌زند. همچنین در این مقیاس تمام حوضه‌های آبریز تغییرات منفی ذخیره دارند.

مهم‌ترین موارد آسیب‌شناسی بیلان آب کشور را می‌توان عدم‌متولی مشخص واحد، به‌روز نبودن و فواصل زمانی طولانی به‌روزرسانی، ساختار تصدی‌گری نامناسب در بدنه اجرایی و همچنین مشخص نبودن مرز بین اندازه‌گیری و تخمین برشمرد. آسیب‌های یادشده در نهایت به موثر نبودن بیلان منابع و مصارف آب در تدوین سیاستگذاری‌های کشور منجر می‌شود. در این راستا تکمیل و تجهیز شبکه پایش کشور و استفاده از فناوری‌های روزآمد پایش و اندازه گیری، استانداردسازی روش تدوین بیلان و تغییر به رویکرد حسابداری آب به‌عنوان برخی پیشنهادها برای بهبود مقوله بیلان آب کشور ارائه می‌شود. این گزارش طی روزهای آینده به صورت مبسوط در «دنیای‌اقتصاد» بررسی و منتشر می‌شود.

 

اخبار مرتبط